Want So Bad /semesung

2. bölüm

MİNHONUN ANLATIMI

Eve girmiştim bedenim kirliydi ,kirli eller deymişti vücuduma..... igrenmiştim kendimden ,ilk degildi ama her seferinde dahada igrenmemi sağlıyordu kendimden

Erkeklerden, kadınlardan, yaşlılardan igreniyorum...

Etrafta insanların bakışları rahatsız ediyordu artık ,hala anlayabilmiş değilim neden baktıklarını , yalnızdım hemde çok....

Bir insanı ailesi bile mi istemez bu kadar ? Bu kadar mı iğreniyorlardı benden!

Parkta ailesiyle beraber oturan çocuklara çok özeniyordum ve hatta annesi babası sırf çocuğu sınavından yüksek aldı diye sevinen anneleri hediyeye boğan babaları..... o kadar özeniyorum ki o çocuklara

Birlikte sahte olmayan gülümsemelerle çekilmiş fotoğrafları olan aileler...

Bense babam sırf benimle oturup çay içsin diye bekliyorum her geldiginde, ama her seferinde hic bir yudum bile içmeden sadece evden malzeme alıp o sürtük karısına ve ikiz çocuklarına gidiyor.

ben onun öz oğluyken beni bi köpek gibi kenara atıyor!

Şu dunyada anlayan bir tek dedem kalmıştı yemek yapmayı sevgiyi tek onda görebildim ama hic bir zaman kalbime o sevgi yetemedi...

Yine derin düşüncelere dalmıştım giysilerimi elime alıp küvetin oraya adımlamaya başladım ,
Sıcak suyu hazırlamış ardından vücudumu rahat ve ılımış suya bıraktım,

zamanın ne kadar geçtiğini bilmiyorum fakat kollarımı kaldırdığımda ,ellerimin ve vücudumun buruşmaya başladığını görmüştüm son bir kez yıkanıp çıkmıştım küvetten

Giysilerimi giyip dedemin yanına ilerlemeye başlamıştım

"Dede ilaç saatin geldi, ben sana getiricem şimdi tamam mı"Demistim

Dedemde kafa sallamış ,hayatında hic yanından ayırmadığı kuşuna bakıp konuşmaya başlamıştı kendince

Bende o sırada dedeme çorba getirmiştim , kendisi çorbasını içiyordu bu yüzden ilacınıda yanına koymuştum

Yavaş adımlarla koltuktaki örtüyü ve içkimi alıp evin arkasındaki masaya gecmiştim

Evin arkası denize bakıyordu, genelde burda oturur hayatımı sorgulardım, kitap okurdum, şiir yazardım , sabahlardım

Sadece icecek olarak icki icerdim hala iciyorum bunun için övünemem ama dünyadaki yaşadığım acılardan sadece böyle kaçabiliyorum, beynimin kararmasını sağlıyor ve kısa süreli her şeyden uzaklaşmamı ve unutmamı sağlıyor

Telefonumun çalmasıyla uyuşuk beynim ağrımaya başlamıştı, babamdı belkide bu sefer beni düşünüp aramıştır belkide ilk defa oğlum gel beraber vakit geçirelim der.....

Fazla düşünmeden açtım telefonu kulağıma getirdiğim gibi ikizlerin sesleri gelmeye başlamıştı, bu benim sinirlenmeme ve kinlenmeme neden oluyordu

"Alo" demişti babam

"Efendim baba"

"Minho köşkteki tablonun birini rose beğenmiş ,televizyonun yanındaki onu alıcam ben elleme onu tamam mı?"

"Tamam"

"Neyse ikizlerin ödevine yardım edicem kapatıyorum" dedigi gibi suratıma kapamıştı telefonu ,dıt sesini duymamla duraksamıştım.

"Görüşürüz baba" demiştim duyamayacağını bildiğim halde

Göz yaşlarımı ve kırılmaktan yok olan kalbimi tutmaya çalışarak içkimden uzunca bir yudum almıştım,boğazım ve midem yanmaya başlamıştı,bedenim kasılmaya başlamıştı bu kasılma soğuktan değildi,ellerim titremeye gözlerim kararmaya derin nefesler almaya başlamıştım.