Another version of me, i was in it.

Sorry Matthy dat ik zo deed

Pov: Matthy

"Sorry Matthy dat ik zo deed, ik wilde je niet bang maken" zegt Raoul lief en menend. Ik weet niet hoe ik moet reageren nooit heeft iemand echt sorry gezegd namelijk. Ik knik daarom maar gewoon ik voel me nu zo dom. Niemand zegt wat, niemand weet wat ie moet zeggen, een ongemakkelijke stilte kan je het wel noemen. Zonder dat ik het door heb, moet ik al gapen, ik heb in totaal niet geslapen vannacht, dus het was wel te verwachten.
"Moe?" Vraagt Rob ik knik "wil je anders slapen, mag wel in mijn bed hoor?" Vraagt Rob
"Als je wilt het hoeft niet natuurlijk" wordt er nog snel achter aan gevoegd. Ik knik klein
"Kom ik loop wel mee" ik knik weer en loop achter Rob aan. "Zal ik je tas meenemen?"ik schud mijn hoofd, en gooi mijn tas snel over mijn schouder, waardoor het over alle wonden schuurt. Het doet best zeer maar ik laat het maar niet merken.

"Hier is mijn kamer, je mag je tas wel naast het bed neerzetten." Ik knik en doe wat Rob zegt.
"We kunnen film kijken als je wilt? Je mag ook gaan slapen. Of je denkt van nou kleine Brabander hou je mond." een glimlach kan ik hierdoor ook niet meer onderdrukken, het is een gemeende glimlach geen neppen die ik vaak genoeg gebruikt. het was wel een kleine glimlach dus ik hoop dat hij hem zag. "Slapen?" Ik knik weer terwijl ik moet gapen "heb je kleren waar je altijd in slaapt, of niet?" ik knik "Heb je die mee?" Ik schud zacht mijn hoofd. "Je mag wel wat van mij lenen" ik knik klein.
"Hier doe dit maar aan" hij geeft een voetbal shirtje en een sportbroekje. Ik weet niet wat ik moet doen meschien wilt hij wel helemaal niet dat ik zijn kleren aan doe, of meschien wilt hij ook wel niet dat ik in zijn bed ga slapen. "Gaat ie goed je staart zo" word er tegen me gezegd,waardoor ik opkijk in de bezorgde ogen van Rob. Ik knik een zacht een "sorry" herhaald en ik kijk weer naar de kleding die ik vast heb. "Je hoeft echt geen sorry te zeggen hoor" zegt Rob waardoor ik op kijk en knik. "Zal ik anders even weggaan zodat jij je kan omkleden en in bed kan gaan liggen. Ik maak daar echt geen probleem van." Herhaald Rob zich
Ik knik klein. "Oké dan ga ik even naar de wc toe je kan de kleren die je nu aan hebt wel over de stoel hangen".
Ik knik weer meschien vind hij het wel irritant worden dat ik de hele tijd knik.

Zodra ik de kleding die Rob aan me gaf aan heb kruip ik in zijn bed en ga rustig liggen. Als in eenieder Rob de deur open trekt veer ik omhoog. "Sorry liet ik je schrikken? Ik had natuurlijk beter even kunnen kloppen" verontschuldigd Rob zich "beetje het is niet erg" antwoord ik half verluisterend.