Another version of me, i was in it.

Ontslaan

Derde persoon

Als Matthy wakker wordt is er niet veel veranderd, wel is hij minder misselijk wat hij fijn vindt. Rob ligt naast hem te slapen en af en toe hoor je hem zacht snurken, het ziet er echt schattig uit.

Als Matthy zich beter wil leggen, begint Rob zachtjes te bewegen. "Gaat het weer een beetje?" Vraagt Rob doelend op vannacht zodra hij recht op zit en ziet dat Matthy ook wakker is. Hij knik.

-

"We weten wat er aan de hand is" zegt dokter Peeters. "Matthy heeft een te laag ondergewicht, maar dat was al duidelijk toch? Hij heeft dus vanwege het ondergewicht, ook weinig tot niks gegeten, waardoor zijn maag het niet meer is gewend om iets van voedingsmiddelen binnen te hebben." Herhaald dokter Peeters zich wanneer hij naar Matthy kijkt, die zijn knuffel stevig tegen zijn borst druk. Niet wetende wat hij nou met de informatie moet. "Hoe gaat hij het wel binnen kunnen houden dan?" Vraagt Rob, die zoals gewoonlijk op de stoel, naast het bed van Matthy zit. "We hebben een behandeling's plan opgesteld, Het inhoud dat we gaan opbouwen met eten Matthy," zegt Peeters weer en laat zijn blik afglijden naar Matthy die weer knikt. "Het is een eenvoudig plan en we beginnen rustig, we beginnen vandaag wat inhoud 75 calorieën en een halve tube sondevoeding, goed?" Matthy knikt weer hij heeft toch geen keus.

"Als er een goede vooruitgang is, en je minimaal vijf kilo of meer bent aangekomen, kun je naar huis." Zegt meneer Peeters

Matthy knikt.

Hij wilt niets liever dan hier weggaan. Bij zijn nieuwe thuis. De kleine bruinharige jongen. Die hij nog meer vertrouwd dan zijn bloed eigen ouders.

-

De eerste week vliegt voorbij. Matthy is aangekomen, heeft meer calorieën gegeten dan hij moest. Wat goed is.

Wel is het eten lastig, niet omdat hij het niet wilt, maar door de sonde. Het slangetje zit nog steeds in zijn neus, een te grote hap van een broodje. Bezorgd traanogen.

Hetzelfde branderige gevoel, als toen die erin moest. Zo kan je het wel omschrijven. Koen en Raoul zijn ook elke dag langs gekomen, hebben kleren meegenomen voor Rob, en Matthy's tas meegenomen.

"Goedemorgen, ik kom even wegen" zegt dokter Peeters, iedere ochtend wordt Matthy gewogen. Matthy gaat uit bed en gaat staan op de weegschaal, dokter Peeters bestudeert de cijfers, en schrijft wat op een kladblok.

"Ik zie goede verbetering" zegt Peeters, met een lach.

-

Er zijn in totaal 4 dagen verstreken, Matthy heeft bijna genoeg calorieën op. Hij moet alleen wel nog een tijdje aan de sonde blijven.

"Ik zie goede resultaten" zegt Peeters, die zijn blik van Matthy naar Rob laat glijden.
"Ik denk dat ik je ga ontslaan" herhaald Peeters zich. Matthy krimpt ineen bij het woord slaan, hij wil niet geslagen worden, denkt hij bij zichzelf. "Niet slaan van dat iemand je pijn doet, maar ontslaan dat betekent in deze reden, dat we weer terug naar huis mogen" zegt Rob. Matthy knikt en ontspant wat meer, zijn knuffel drukt hij nog wel stevig tegen zijn borst aan. Eindelijk naar huis.

Zijn nieuwe thuis.

Toch?

Hij hoopt het.