Another version of me, i was in it.

Dat je echt bent gebleven

Matthy

Langzaam open ik mijn ogen. Alles en is wazig en vaag zie ik een hoofd boven me hangen, hij zegt wat maar ik kan het alleen niet verstaan. Ik snap er niks van, het lijkt net alsof mijn brein watjes zijn geworden. Langzaam verdwijnt het hoofd uit mijn zicht, en komt even later weer terug met een ander hoofd. Hun monden bewegen maar kan het nog niet plaatsen wat er nou gezegd wordt.

Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

Rustig open ik mijn ogen weer. Het wazige is weg getrokken maar nog niet helemaal. Dezelfde persoon komt weer in mijn zicht. Weer zegt diegene wat en aan de stem en zijn schim merk ik dat het Rob is. "Hey Matt" zegt Rob zachtjes matt heb ik nog nooit gehoord maar ik vind het wel een leuke bij naam. "Matt" zegt Rob wat harder "hmm" kreun ik een beetje.

Ik weet niet wat het is ik voel me misselijk, maar tegelijkertijd ook niet. Ik heb barstende hoofdpijn maar weet ook niet hoe dat kom. Ik snap er echt helemaal niks van.

"Rob?" Zeg ik zacht "ja Matt, wat is er?" Vraagt Rob lief terwijl hij nog steeds boven me staat. "Weet jij wat er s gebeurd?" Vraag ik zacht. "Ja ik weet het" zegt Rob met een zucht. "Je hebt een paniek aanval gehad en bent daardoor flauwgevallen" herhaald Rob zich. Ik knik. Ik snap het nog niet helemaal en ik ben ook zo moe. "Ga maar slapen maatje, het is al laat en ik blijf bij je" zegt Rob lief. Ik knik weer en sluit mijn ogen. Het duurt even voordat ik weg ben door regelmatig gepiep. Uiteindelijk neemt de slaap me over en beland ik rustig in dromenland.

Als ik rond middernacht wakker word door een misselijk gevoel. Zie ik Rob liggen weet ik zeker dat zijn woorden echt zijn. Hij blijft bij mij is wat hij zei en dat is ook zo hij ligt op een soort bankje te slapen die naast mijn bed staat. Er komt steeds meer speeksel in mijn mond. Ik voel het al aan komen. Mijn speeksel wordt zuur. Ik kan het niet meer tegenhouden en binnen no time zit ik onder mijn eigen kots. Langzaam begint Rob te bewegen, zodra hij mij hoort overgeven zit hij meteen naast me. "Gaat het" vraagt Rob als ik klaar ben met overgeven. Ik haal mijn schouders op, en leg mijn hoofd vermoeid tegen de borst van Rob.

Ik lig weer in bed. Dokter De vries en dokter Peeters, hebben snel mijn bed verschoond.
"Rob" vraag ik zacht waarop Rob lief antwoord met een " ja"."Dankje" "waarvoor?" Vraagt Rob een beetje bezorgd. "Dat je echt bent gebleven en niet naar huis bent gegaan" zeg ik. "Tuurlijk ben ik niet naar huis gegaan, dat heb ik je beloofd toch?" Vraagt Rob een beetje onzeker. "Ja klopt" zeg ik met een zucht. "Niemand is ooit een belofte nagekomen bij mij" voeg ik er zacht wenend bij toe. "Weet je als iemand een belofte niet nakomt is het geen goeie vriend wie het ook was, begrepen?" Vraagt Rob die ondertussen naast mij is komen zitten. Ik knik en leg mijn hoofd weer vermoeid op Rob zijn schouder.

Ik wordt weer wakker met een misselijk gevoel. Als ik mijn ogen open, zie ik dat ik niet alleen in bed lig, maar met Rob die op zijn telefoon zit. Als Rob merkt dat ik wakker ben kijkt hij mij eerst aan en legt meteen zijn telefoon weg. Als hij iets wilt zeggen sla ik snel mijn hand voor mijn mond. Rob begrijpt de hint en pakt meteen een zakje, die hij onder mijn kin houd. Zachtjes en zorgvuldig trekt hij me recht op. Wanneer ik eenmaal rechtop zit komt alles er al uit.

Moe en voldaan laat ik me tegen Rob aanvallen. "Wil je nog even slapen?" Vraagt Rob waarop ik knik en hij mij langzaam neerlegt. "Sluit je ogen maar" zegt Rob lief "ik blijf bij je, echt waar." Herhaald Rob zich maar dan meer menend. Zacht geeft hij me nog een kusje op mijn haarlijn. En gaat nog even snel met zijn hand door mijn haar heen.

Ik sluit mijn ogen en al snel ben ik weg.