Girift /HanSal/

"Konuşmayacaksın Değil Mi?":Bölüm 6

Merhabalar efendim.
Nasılsınız?
Ben iyiyim.
Medyaya bir şarkı bıraktım.
Bu bölümlerde iyice kafanız karışacak gibi şimdiden özür dilerim djsksk
Keyifli okumalar dilerim 🧚🏻‍♀️

"Su verdiğin çiçekler, küçük bahçemi süsler, şimdi bütün güller susuz ve kimsesiz, seni beklemekten, seni özlemekten, bu halimiz..."

Baladın

Küçük mutluluklar, çok eski hatıralar içindeyiz. Gözümden bir damla yaş düşerken sokuldum ona. O beni rahatlatıyordu, düşüncelerimden arındırıyor ve bedenimin gevşemesini sağlıyordu. O cümleyi kurduğundan beri gelemedim kendime. Aynı yerden mi yarılıyız Saliha? Uçak annelerimize selam söyledin mi peki?

Telefonu çalınca kalktım sığındığım göğsünden. Masaya doğru eğilip telefonunu aldı.

"Buna bakmam lazım."

Başımla onayladım onu. Bana haber vermene gerek yok güzelim.

"Efendim Zeze."

Zeze? Merhaba Zeze, sen kimsin? Kaşlarını çatıp gülerek devam etti konuşmaya.

"Haber mi vermem gerekiyordu? Yokum işte bu gece evde bekleme beni. Bensiz uyuyacaksın artık."

Sensiz mi uyuyacak? Kim sensiz uyuyor ya? Benim niye yüzüm düşüyor peki buna? Başımı çevirdim gökyüzüne. Düşünceler beni tekrar ele geçirmeye başladı bile. Hayır diyorum hayır Hande. Bu mümkün değil, sen yıllardır kimseden hoşlanmadın ki. Sadece Saliha sana iyi geldi o kadar. Başka bir nedeni yok, rahatla.

"Bir arkadaşımın yanındayım Zehra, sonra konuşsak?"

Zehra. Yazdım seni Zehra. Saliha tatlı tatlı kıkırdayınca istemeyerek de olsa çevirdim başımı ona. Ne de güzel gülüyorsun sen öyle. Herkesin yanında böyle güzel gülme. Herkese de böyle gülme.

"Hande'nin yanındayım Zezem."

Hıh. Ona Zezem bana Hande. Tamam ya Saliha tamam anladım ben. Neyi anladın acaba Hande? Şunun şurasında kaç gündür tanıyor kız seni o günleri de zehir ettin zaten ona. Kırıcam kafanı yani kendi kafamı.

"Tamam diyoruum. Kes sesini artık yarın gece gömmeyeyim seni o yatağa!"

Oha ama ya. Bari yanımda yapmayın ayıp yani. Olan var olmayan var. Nedensiz şekilde içi içini yiyen var mesela. Kollarımı göğsümde birleştirip çevirdim başımı yine gökyüzüne. Dolunay varmış bu gece, ne de güzel görünüyor. Düşün Hande, hayır Saliha'yı değil! Dolunayı düşün kızım hadi.

"Öpüyorum bebeğim, iyi geceler."

Öpüyormuş bir de... neyyssse. Telefonu kapatıp koydu masaya ama ben bakmıyorum ona. Neyin tribindeysem artık.

"Üşümedin mi sen?"

Yavaşça ona doğru döndüm. başımı iki yana salladım. O da anladım dercesine oynattı başını.

"Şarkı açabilir miyim?"

Gülümseyerek onayladım onu. Telefonunu masadan alıp bir şarkı armağan etti güzel geceye. Bu şarkıyı çok dinlemiştim. Işıl öldükten sonra. Derin bir nefes alıp kapattım gözlerimi.

"Işıl'ım, seni çok özledim. Sana verdiğim sözü gerçekleştiremedim hala ama yapacağım. Ne pahasına olursa olsun, karşıma kim çıkarsa çıksın yapacağım. Seni çok özledim minik sevgilim. Bazen hala yapamıyorum, sesini duydum sanıyorum mesela sonra can kulağıyla dinliyorum sessizliği. Bazen mutfakta bir şeyler hazırlıyormuşsun gibi geliyor, koşarak gidiyorum mutfağa ama yoksun. Bazen ailemle bir olup süslüyorsunuz rüyalarımı.."