Merhabaaa...
Kısa ve çerezlik bir bölüm ile yine ve yine karşınızdayım.
Böyle olması benim içime daha çok siniyor ve zaten bölüm araları da çok çok uzun olmuyor.
Beni anlayacağınızı düşünüyorum...Keyifli okumalar!
Bölüm Şarkıları
Sezen Aksu - Şanıma İnanma
Aytekin Ataş - O Yar Gelir
OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM!
🥀
Karan'ın peşinden merdivenleri teker teker indiğimde Timin de çoktan bir araya geldiğini gördüm.
Bahçede birçok insan toplanmıştı, anlaşılan sesi duyan çıkmıştı.Etrafa bakındığımda güvenlikler her bir yana dağılmıştı.
Karan telefonda biriyle konuşurken sesi bana az da olsa geliyordu.
"Evet Albayım, bende öyle düşünüyorum. Büyük ihtimalle haberi aldılar."
"Komutanım..."
"Peki."
Telefon kapandığında sert bir rüzgar esti ve saçlarımı uçurmaya başladı. Babam derdi de inanmazdım; fena soğuktu buralar.
Üstümde ince pijamayla bir köşede bekliyordum.
Aleyna bana doğru geldiğinde onun de üzerinde eşofman takımı vardı.
"Korkmana gerek yok, halledeceğiz şimdi." Onu başımla onayladığımda Utku da yanıma geldi.
"Duydum ki sizi çekemeyenler varmış. Şöyle kaldır elini de görsün cümle alem be!" Böyle anlarda bile neşesini kaybetmiyordu.
Karan ve diğerleri de yanımıza geldiğinde ben iyice titremeye başladım. Karan'ın gözünden kaçmamıştı.
"Biz çıkıyoruz donacak yoksa burada, siz bana haber verirsiniz." Kolumdan hafifçe tutup beni yönlendirdiğinde hayır diyemeyecektim.
Arkamda kalanlara el salladığımda hepsi ufak bir tebessümle onayladı beni.
Binanın içine girdiğimizde kolumu bırakıp önden çıkmaya başladı.
Açık kalan kapıları önemsemeden bizim açık olan kapımıza yöneldi.
Peşinden küçük adımlarla takip ettim. Direkt olarak içeriye girdiğinde beklemeden ortadan kayboldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURŞUNİ
General Fiction!YETİŞKİN İÇERİK / ASKER KURGUSU ! "Ne kadar da yakışmış bu kurşuni renk sana." Yine beni görmezden geldiği bir gün daha. Alışıyordu insan, bir süre sonra sevilmemeye, yok sayılmaya, itip kakılmaya. Alışıyordu insan, tanıdığı bir insanın artık yaba...