ငါ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ချစ်ဇနီးလေးဘယ်ရောက်သွားလဲ

Chapter 11

Chapter 11

သွမ့်ချန်ချင်းကို လက်ထပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ရှဲ့ယွင်နန်သည် သူ့ကို ကြည့်လေလေ ပိုမို၍ သဘောကျလာမိတော့သည်။

သူ့အဘိုး အသက်ရှင်နေစဉ်က အဆင်ပြေသေးသော်ငြား အဘိုးဖြစ်သူ ကွယ်လွန်သွားပြီးနောက် တစ်ယောက်တည်း နေနေရသည့်အချိန်တွင် သူ့အိမ်သည် သဲကန္တာရအလား ခြောက်ကပ်လာတော့သည်။

ထို့ကြောင့် လက်တွဲဖော် လိုချင်သည့်စိတ်များ မကြာမကြာ ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။

လက်တွဲဖော် ရွေးချယ်ရာ၌ သူ့တွင် လိုအပ်ချက် အများအပြား မရှိ။ တစ်ဖက်သူက ညင်သာသိမ်မွေ့ကာ သူနှင့်အတူ လက်တွဲနေထိုင်လိုစိတ်ရှိပြီး သူ့အပေါ် ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံပေးရန်ကိုသာ လိုလားပေသည်။

သွမ့်ချန်ချင်းက သူ၏ ထိုလိုအပ်ချက်အားလုံးနှင့် ကိုက်ညီသည်။

ရှဲ့ယွင်နန်က သူ့ကို ထမင်းတစ်ပန်းကန်နှင့် ကြက်ပေါင်တစ်ချောင်း ပေးလိုက်သည်။

“များများစား ...”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ...”

သွမ့်ချန်ချင်းက စားစရာများအားလုံးကို မြည်းကြည့်လိုက်သည်။

“အရသာရှိလိုက်တာ ..."

နှစ်တစ်ရာခန့် မစားမသောက်ဘဲ နေထိုင်ခဲ့ရသူတစ်ဦးအဖို့ ထမင်းအဖြူကပင်လျှင် အရသာရှိနေပေသည်။

ယခုမူ ထမင်းသာမက ပိုပြီး အရသာရှိသည့် ကြက်ခြေထောက်နှပ်ကိုပါ စားနေရရာ ... သူ့ကိုယ်သူ ထမင်းတစ်အိုးလုံးပင် စားနိုင်လောက်မည်ဟု ခံစားမိလာတော့သည်။

သွမ့်ချန်ချင်းက ခေါင်းမဖော်စတမ်း စားသောက်လိုက်၏။ စားသောက်နေစဉ်အတွင်း သူ၏ မူလရုပ်သွင်ဖြစ်နေသည့် ရှဉ့်ပေါက်စကလည်း အိပ်ယာဘေးတွင်ထိုင်ကာ ထမင်းစားပွဲကို လှမ်းကြည့်နေသည်။

ထိုအချိန်တွင် သွမ့်ချန်ချင်းသည် သူ၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို ထိုရှဉ့်နှင့် ချိတ်ဆက်မထားခဲ့။ စားစရာကို မြင်သည့်အခါ ထိုရှဉ့်က ချက်ခြင်းပင် အိပ်ယာဘေးရှိ စားပွဲပေါ်သို့ လှမ်းခုန်ရန် ကြံလိုက်သည်။