Chapter 17

180 27 0
                                    


Chapter 17

လျောင်ရှင်းယွမ်က သွမ့်ချန်ချင်းကို ဒေါသမီးလျှံတို့ တောက်လောင်နေသော အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်း ... မင်း ...”

သွမ့်ချန်ချင်း၏ မျက်လုံးထဲတွင်မူ ဤလျောင်ရှင်းယွမ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်မျှသာ။ 

သူ၏ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ပြသရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခြင်း ဖြစ်သော်ငြား ဤကလေးအပေါ် မည်ကဲ့သို့သော အကြံအစည်မျိုးကိုမှ တွေးထားခြင်း မရှိသေးပေ။ သူက ရုတ်တရက် ထမေးလိုက်သည်။

“ငါကရော ...”

ဒါက ရန်စတာလား .. ဟုတ်တယ် သေချာပေါက်ကို ရန်စနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ် ...

လျောင်ရှင်းယွမ်က သူ့ကို သတ်ဖြတ်လိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ယွင်နန်ကော ဘယ်လိုဖြစ်လို့များ ဒီလိုလူမျိုးကို သဘောကျသွားရတာလဲ ...”

ရှဲ့ယွင်နန်မှာ သူ့အဖော်သားရဲ၏ အပြုအမူကြောင့် ရှက်ရွံ့နေမိသော်လည်း သူ သွမ့်ချန်ချင်းကို သဘောကျသည်မှာ မှားယွင်းသည်ဟု မထင်ပေ။

“ငါက အမြဲတမ်း ဒီလိုပုံစံမျိုးကိုပဲ ကြိုက်ခဲ့တာ ပြဿနာ ရှိလို့လား ...”

“ပြဿနာရှိလို့လား” ဆိုတာကို ထပ်ပြောပြန်ပြီ ....

လျောင်ရှင်းယွမ်မှာ ဒေါသစိတ်တို့ ပေါက်ထွက်ကာ စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်၊ ချာခနဲ လှည့်ပြန်သွားတော့သည်။

ရှဲ့ယွင်နန်က သူ ထွက်သွားသည့်အတွက် လွန်စွာ ဝမ်းသာမိသော်လည်း အိမ်နီးနားချင်းများ ရောက်လာသည့်အခါ နောက်ထပ် သည်းမခံနိုင်တော့ချေ။

“ရှောင်ရှဲ့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက တကယ်ကို ကောင်းတာပဲ ...”

“ယွင်နန်ရေ ငါဖြင့်လေ မင်းက ရှောင်သွမ့်ကို ဒီလောက်အထိ သဘောကျလိမ့်မယ်လို့ ထင်ကို ထင်မထားဘူး ..."

“မင်းရဲ့ အဖော်သားရဲက အရွယ်မရောက်သေးဘူးနော် ...  ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ ...”

ငါ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ချစ်ဇနီးလေးဘယ်ရောက်သွားလဲWhere stories live. Discover now