Chapter 23

149 21 0
                                    


Chapter 23

သွမ့်ချန်ချင်းက ဝက်သားနှပ်တစ်ဘူးနှင့်အတူ အိမ်သို့ ပြန်လာလိုက်သည်။

သူ အိမ်မှ ထွက်လာစဉ်က လွန်စွာ စောနေသေးသည့်အပြင် ပြန်ရောက်လာချိန်တွင်လည်း ဆယ်နာရီသာ ရှိသေးသည့်အတွက် နေ့လည်စာပြင်ရန် အချိန်ကိုက်ပင်။

ရှဲ့ယွင်နန်က ကားအကြီးကြီးတစ်စီး၏ အောက်ထဲဝင်ကာ ပြင်ဆင်ရင်း အလုပ်များနေ၏။ သွမ့်ချန်ချင်းကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ကားအောက်ထဲမှ ခေါင်းကိုထုတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ပြန်လာပြီလား ..."

"အင်း ..."

"ဝက်သားနှပ် ဝယ်လာတာလား ..."

ရှဲ့ယွင်နန်က သူ့လက်ထဲရှိ စည်သွပ်ဘူးကို သတိပြုမိသွားကာ အနည်းငယ်လည်း စိတ်ဖိစီးသွားတော့သည်။

ဒီလို တံဆိပ်နဲ့ ဝက်သားနှပ်ကို တစ်ခါမှ မဝယ်ဖူးပေမယ့် .. ဈေးကြီးမှာတော့ သေချာတယ် ...

ဒီပိုက်ဆံနဲ့ဆို ... ဝက်သားနှပ်ဘူး မဝယ်ဘဲ ဝက်သားပဲဝယ်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ချက်စားလိုက်တာက ပိုကောင်းတယ် ...

သို့သော် သွမ့်ချန်ချင်း ငွေသုံးစွဲသည့် ကိစ္စမျိုးမှာ ရှားပါးလွန်း၍ သူက တစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့‌တော့။

ရှေ့လျှောက် စားစရာဈေးတွေက ဒီ့ထက်မက တက်လာတော့မှာဆိုတော့ စည်သွပ်ဘူးတစ်ဘူးလောက် ဝယ်ထားလည်း မရှုံးပါဘူး ...

"ဒါက ဝယ်လာတာ မဟုတ်ဘူး မောင်မောင်တို့ ပေးလိုက်တာ ..."

သွမ့်ချန်ချင်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ခေါင်းဆောင်မိန်းကလေး၏ အမည်မှာ မောင်မောင်ဖြစ်ကာ ကျန်ကလေးများက သူမကို မောင်မောင်ကျဲဟု ခေါ်ကြသည်။

"သူတို့ကရော ဒီလို စည်သွပ်ဘူးမျိုးကို ဘယ်က ရလာတာလဲ ..."

ရှဲ့ယွင်နန်က အနည်းငယ် အံ့ဩမိသွားသည်။

"လှေတစ်စီးပေါ်က လူတွေ ပစ်ပေးလိုက်တာ ..."

သွမ့်ချန်ချင်းက ရိုးရိုးတန်းတန်း ပြောလိုက်သည်။

ငါ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ချစ်ဇနီးလေးဘယ်ရောက်သွားလဲWhere stories live. Discover now