ＥＳＣＡＰＩＳＭ ᴋᴏᴏᴋᴠ

Chapter 4.

__Taehyung POV__

ඇයි මටම මෙහෙම වෙන්නේ....?මගේ හිත හැමදාමත් මගෙන් නොවරදවාම අහන ප්‍රශ්නයක්....අද ට දවස් තුනක් සම්පූර්ණයි....අද හවසට මං මගේ රස්සාවෙන් අස් වෙනවා...ඔව් අනිවාර්යෙන්ම අස් වෙනවා....
ඒ ජරා මිනිහා ළඟ සෙල්ලම් බඩුවක් වෙන්න මට ඕන නැහැ.....

උදෙන්ම නැගිටලා ලෑස්ති වෙලා මං මගේ පුංචි රූම් එකෙන් එළියට බැස්සේ අද වත් රස්සාවක් හොයා ගන්න පුළුවන් වෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්...

මේ ගත වුණ හැම දවසක ම මං උදේ ඉඳන් රස්සා හොයන්න මහන්සි උනා...ඒ දවස් ටිකේම මට lectures ඔක්කොම මිස් උනා....ඒත් මගේ මහන්සිය ගඟට කපපු ඉනි වගේ නිශ්ඵල උනේ වේකන්සි තිබුණ එක තැනකින් වත් මාව රස්සාවට ගන්න අකැමැති වුණ නිසා....Grand J එකෙන් අස් කරපු අය අස් වෙන අය වැඩට ගන්න කිසිම කෙනෙක් කැමති උනේ නැහැ...මන් Grand J එකෙ වැඩ නොකරපු බව අඟවලා කිහිප තැනකින්ම රස්සා හෙව්වා වුණත් මගේ නම දැන ගත්ත සැනින් ඒ හැමෝම මට රස්සාවක් දෙන එක ප්‍රතික්ෂේප කරා....

ප්‍රතික්ෂේප වෙන වාරයක් වාරයක් පාසා මට ඕන උනේ අර නරුම මිනිහව මරාගෙන මැරෙන්න....මන් ඌට කරපු වැරද්ද මොකක්ද....වයින් හැළුණු එකම එක ෂර්ට් එකක් වෙනුවෙන් මගේ ජීවිතේ එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එ මිනිහා හිතුවේ වත් කොහොමද..?

ක්ලබ්, ස්ට්‍රීප් ක්ලබ්, කැසිනෝ එකී මෙකී නොකී හැම තැනම මන් රස්සාවක් හොයාගෙන ගියා....තවත් මට මොනව ද කරන්න ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ....

මගේ ඩිග්රි එක කම්ප්ලීට් වෙනකන් මට මේ දුක විඳින්න වෙනවා....තව අවුරුදු දෙකයි....එතනින් පස්සෙ මට අනිවාර්යෙන්ම හොඳ රස්සාවක් කරන්න පුළුවන් වේවි....හැම දාමත් මං මගේ හිත හදා ගත්තෙ ඒ නිසා...තව ටික කාලයයි....අනිවාරයෙන්ම මං මගේ අම්මවත් සනීප කර ගන්නවා...මට පුළුවන්....

මගේ රූම් එක තිබ්බේ Las vegas වල එතරම් ජනාකීර්ණ නොවුන පැත්තක....මේ පැත්ත එච්චර දියුණු පැත්තක් නෙවෙයි...හරියට ම කිව්වොත් Las Vegas resort city එකේ අදුරු පැතිකඩක්....ඒත් මට නම් මෙතැන මට ගෙදරක් දීපු හෙවන් එක...මෙහෙ කාමර වල ගනන් සැහෙන්න අඩුයි .....