Chapter 5.

803 138 60
                                    

Taehyung POV

අවුරුදු දෙකක මහන්සිය එක තත්පරකින් නැති වෙලා යන එකේ ඒ දරුණු හැගීම දැනිලා තියනවද...?
ඉවසගන්න බැරි තරම් දුක් විඳලා හම්බ කරපු ඒ සල්ලි නැතුව මං කොහොමද දෙයියනේ මගේ අම්මව හොඳ කරන්නේ...?

කරන්න දෙයක් නැහැ...අන්තිමට හැමදාමත් වගේ මට ඉතුරු උනේ නරකම තෝරා ගැනීමක් කරන්න ....

ඔලුවේ ඉඳන් මගේ නිරුවත් තුවාල කැළැල් පිරුණු ඇග දිගේ සීතල වතුර ගලාගෙන යද්දි මං මගේම ප්‍රතිබිම්බය දිහා බලාගෙන හිටියේ මගේ ඉස්සරහ තිබුණ ඉරි ගියපු කණ්නාඩියෙන්....ඒකෙන් මාව පෙනුනේ දෙකඩ වෙලා....තව ටික දවසකින් මගේ ආත්මය ම දෙකඩ වේවි මේ වගේ...කවදාවත් කරන්න හිතපු වත් නැති දේවල් කරන්න මං මාවම පොළඹවා ගෙන.....

එක අතකට මගේ ජීවිතේ මහම මහ විහිලුවක්....පොඩි කාලේ අම්මයි තාත්තයි එක්ක සතුටින් ජීවත් වුණ මම ප්‍රශ්න කියන දේවල් වල බරක් පතලක් නොදැන හිටපු මම අද වෙද්දි ප්‍රශ්න පත්තරයක් වෙලා....
අවුරුදු විස්සක් වෙද්දී මං නාකි මිනිහෙක්ට වත් ලැබිලා නැති අත්දැකීම් සිය ගාණක් අත්විඳල....සමහර අත්දැකීම් නරක නැහැ....ඒත් මගේ ගොඩක් අත්දැකීම් එතරම් හොඳ ඒවා නෙවෙයි.....

මං පැයක් විතර සීතල වතුරෙන් නෑවා.... සීතල වතුරෙන් හේදිලා ගිහින් මගේ හිතේ තියන හැම මූසල හැගීමක් ම නැති වෙලා යාවි කියල මට හිතුනත්, නැහැ හැමදාම වගේ මම වැරදියි....
මට මගේ ජීවිතේට සැනසීම කියල දෙයක් උරුම නැහැ....

අන්තිමේදී මං bathroom එකෙන් එලියට එනකොට හවස හතර පහු වෙලා තිබුණා...දවස් ගානකින් හරියට කෑමක් නොලැබුණ මගේ ආමාශෙ කෑමක් ඉල්ලලා අරගල කරද්දී මං තුවාය පිටින්ම කබඩ් එකේ  ඉතුරු වෙලා තිබුණ අන්තිම රාමෙන් එක හදල තියලා ඇදුමක් දාගත්ත....

එහෙම්ම රාමෙන් එකත් කන ගමන් මං අද උදේ සිද්ධිය නිසා හොදටම කුණු ගෑවිලා තිබුණු මගේ බෑග් එක අරගෙන කළු පාට ෆයිල් එක වගේම මගේ තරහ නිසා කුඩු වෙලා තිබුණ phone එක එළියට ගත්තා.....

මගේ පුංචි කාමරේ කොනක තිබුණ මේසෙ උඩින් රාමෙන් එකයි ෆයිල් එකයි phone එකයි තියපු මම වාඩි වුණේ මොනවා හරි කරලා phone එක ඔන් කර ගන්න....

ESCAPISM ᴋᴏᴏᴋᴠWhere stories live. Discover now