One months later...
Grand J එකේ ජන්කුක්ගේ ලක්සරි අපාර්ට්මන්ට් එකේ එක්තරා කාමරයක් තුල සුදු පාට තමන්ට වඩා විශාල සිල්ක් කමිසයක් විතරක් ඇදගෙන හිටපු තරුණයෙක් කිසිම හැලහොල්මනක් නැතුව ග්ලාස් වෝල් එකෙන් පේන සුන්දර ලාස් වේගාස් සිටි එක දිහා බලාගෙන හිටියේ හැගීම් විරහිත ඇස් වලින්....
බෙල්ල ලගටම දිග වුනු කැරලි ගැසුණු දිලිසෙන කළු කොණ්ඩය,දිව්‍යමය සුන්දරත්වයක් දිස් වුනු ඒ මුහුණ,වාත්තු කලාක් මෙන් වුනු රන්වන් පැහැපත් සම,ගැහැනියකට වත් සමකරන්න බැරි තරම් සරාගී වුනු ඒ අග පසග...සුන්දරයි....වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් ම ඔහු සුන්දරයි...
ඒ ගෙවෙමින් තිබුනේ ජනවාරි මාසයේ දිනයක්...හවස හය පහු වෙලා ගෙවිල තිබුනේ මිනිත්තු කිහිපයයි......දෙසැම්බරය ගෙවී තිබුනත් තවමත් පරිසරය සීතලයි...කොතරම් සීතල වුනත් සිල්ක් කමිසයක් විතරක් ඇදගෙන හිටපු තරුණයට නම් ඒ ගැන ගානක් තිබුනේ නැහැ...
නියෝන් එලි වලින් ආලෝකමත් වෙමින් තිබුණු නගරය දෙසට ඔහුගේ හැගීම් විරහිත දෑස් යොමු වී තිබුනත් ඔහුගේ අවධානය තිබුනේ ඒ දෙසට නොවෙයි...
මාසයක් ඇතුලත ඔහුගේ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන් ම කණපිට ගැහිලා...ඔහුගේ ජිවිතයේ තිබුණු එකම සැනසීම,ඔහුට තිබුණු එකම බැදීම ඔහුගේ ඉදිරියේම ඔහුගේ ඇස් පනාපිට ම නැති වෙලා යන්න ගත වුනේ එකම එක තත්පරයක් විතරයි...
අහිමිවීම කියන දේ ඔහුගේ ජිවිතයට සාමාන්‍ය වචනයක් වුනත් මීට මාසයකට විතර කලින් ඔහුට සිදු වුනු ඒ අහිමිවීම ඔහුට දරාගන්න බැරි තරම්....
*knock*
දැහැනකට සම වැදිලා වගේ සිතුවිලි ගොන්නක අතරමන් වෙලා හිටපු තරුණයා ගැස්සිලා ගිහින් පියවි සිහියට ආවේ කාමරේ දොරට තට්ටු කරන සද්දේ නිසා...
කිසි ම කලබලයක් නැතුව දොර දිහාවට ඇදුනු තරුණයා දොර විවර කරපු සැනින් ඇවිත් හිටපු යුන්ගි අහක බලාගත්තේ තමන් නොදකින්න ඕන දෙයක් දැකල නිකරුනේ ජීවිතය අනතුරේ දාගන්න ඔහුට වුවමනාවක් නොතිබුණු නිසා... මොකද තරුණයා තවමත් සුදු කමිසයෙන් විතරයි ඔහුගේ නිරුවත වසාගෙන හිටියේ...
YOU ARE READING
ＥＳＣＡＰＩＳＭ ᴋᴏᴏᴋᴠ
Fanfictionආදරේ ගැන මන් දන්නේ නෑ ටේහ්යුන්ග්...ඒත් මට ඔයාව ඕන...ඔයාව මගේ ලගින්ම තියාගන්න මට ඕන... Top kook Bottom tae
