ავტორი პოვ;
-თაე ჩემზე რას ფიქრობ?
რას გულისხმობდა იგი ბიჭი ვერ მიხვდა ან რა უნდა ეპასუხა საერთოდ. ვერ ხვდებოდა სერიოზულად უნდა მიეღო თუ იუმორით.
-გაგიმეორო?
ამჯერად მკაცრად თქვა. თეჰიონმა კი ხმის ამოღება გადაწყვიტა დიდი ყოყმანის შემდეგ.
-ვერ მიგიხვდი....
შეშინებულმა ბიჭმა ჯონქუქს გახედა.
-როგორი მხრივ მიყურებ?
მალევე თაემ გაიაზრა ჯეონის ნათქვამი და ომახიანად უპასუხა.
-რათქმაუნდა შენ ჩემი მეგობარი ხარ! შეიძლება ითქვას რომ საუკეთესოც.
ღიმილით თქვა თაემ.
-გასაგებია.
ჯონქუქმა სერიოზულად თქვა მაგიდაზე ხელის დარტყმით ადგა და თავის ოთახში ავიდა.
ბიჭი გაურკვევლობაში იყო ვერ მიხვდა რამ აწყენინა ჯონქუქს რომელმა მისმა ცუდმა ქმედებამ ან სიტყვამ. სულ ეშინოდა მასთან კომფლიკტის რადგან არ იცოდა გზა იმის თუ როგორ შერიგებოდა ნაწყენ ადამიანებს. ძალიან ანერვიულდა თეჰიონი ჯონქუქის გამომეტყველებაზე.
არ ასვენებდა ჯეონზე ფიქრი. მასთან ლაპარაკი მხიარულობა უნდოდა.
მისი ჩახუტება რომელიც თეჰიონს აბედნიერებდა, სურნელი და თბილი სხეული. თმა ენატრებოდა ჯონქუქის რბილი და სურნელოვანი თმა რომელსაც სულ უწვალებდა. ბიჭი ზედმეტი ფიქრისგან განერვიულდა არ იცოდა რა გზით მოეგვარებინა პრობლემა. ყველაფერს არჩია ჯონქუქთან ლაპარაკი. იქნებადა როგორმე მოეგვარებინა.
მაგრამ ეშინოდა.....
შიში აჩერებდა თაეს.
გამბედაობა მოიკრიბა და მეორე სართულზე ავიდა.
ჯონქუქის ოთახის კარებზე დააკაკუნა მალევე კი ჯონქუქი გამოეცხადა.
-შეიძლება შემოვიდე?
ბიჭმა უბრალოდ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად და ოთახის კარები მოხურა.
-შეიძლება ვილაპარაკოთ?
ნერვიულად უთხრა თაემ ეს კი ჯონქუქმა შეამჩნია და გადაწყვიტა კეთილად მიდგომოდა.
-კარგი გისმენ თაე.
თეჰიონს გაუხარდა ზედმეტ სახელით ისევ რომ მიმართა.
-დღეს რამე თუ გაწყენინე ბოდიში ჯონქუქ.
-შენი ბრალი არაფერი არ არის ეს ჩემი სიჩუმის ბრალია.
-ანუ?.... შეგიძლია მითხრა დღეს რატომ არ მოგეწონა ჩემი ნათქვამი?
ჯონქუქი თეჰიონს მიუახლოვდა დაბალმა კი თავი დახარა.
