"თეჰიონი"
ახლა უკვე ჩემით სიარული შემიძლია ჯონუქუქმა საკმარისად მისრულა სურვილები და სულ ხელში ატაცებული დავყავდი. როცა მივხვდი რომ უკვე გადავღალე აღარ დამივალებია არაფერი და დასვენება ვაცადე.
ახლა კი ჩემთვის სამზარეულოში ვარ და ვცდილობ რამე გემრიელობა გავაკეთო.
დღეს ვფიქრობდი რომ ყველაზე პოზიტიური დღე მექნებოდა მაგრამ როგორც ჩანს გადამავიწყდა რომ ჩვენი მოახლეც აქაა. რაც ხასიათს მიფუჭებს. დავიღალე ამ გოგოს სახის ყურებით. რაც ის აქ არის არაფერი გამხარებია. ჯონქუქს ნამეტანი ავიწროვებს და ეტენება ქუქი კი ისეთი ბიჭი არ არის გოგოს რამე უხეშად რომ უთხრას.
კარზე საშინელი ბრახუნი მესმის მალევე კი კარებთან მივდივარ.
-რა ხდება ნუ შემოამტვრით კარები.
-რა გნე......
ადგილზე გავიყინე სხეულს ვერ ვგრძნობდი თვალები გაფართოვებული დამჩა. კანკალმა ამიტაცა და დავწყევლე დღე როდესაც ეს კარი გავაღე. ნეტა ახლა არ მენახა ის ადამიანი რომლის ნახვაც ჩემი ცხოვრების განმავლობაში არ მინდოდა.
მეშინია.....
მეშინია......
-დ...დედა?..
კანკალით ვთქვი და ძნელად ნერწყვი გადავყლაპე.
-შე წყეულო ბავშვო!
ტირილით მითხრა დედაჩემმა და ხელებში ჩამივარდა. ეგრევე წამოდგა თუ არა მწარედ სილა გამაწნა და მთლიანად ამიწითლა ლოყა.
-რატომ??..... რატომ თეჰიონ?!
ყვირილით მითხრა და ისევ ღლაპაღლუპით გადმოუშვა ცრემლები.
-ეს რა ფოტოებია თეჰიონ? მითხარი!
ხელში საშვალო ზომის ფოტოები ეჭირა და პირდაპირ მე მომაყარა.
ზიზღის სახით შემომხედა მე კი დაბლა დაყრილ ფოტოებს დავხედე.
იქვე გავშეშდი ხმას ვერ ვიღებდი. დგომა მიჭირდა.
სურათებში კარგად ჩანს თუ როგორ ვჟიმაობდით მე და ჯონქუქი.
