Aşkımın Aşkı

seni affetmeyeceğim

Birden yüzüm soldu başım tekrardan dönmeye başladı. Arastan beni eve bırakmasını istedim. eve yürüyerek gitmiştik tam eve girerken o kadın çıktı. Aras şaşırmıştı. "Anne senin ne işin var" dedi. Tahmin ettiğim gibi o kadın arasın annesiydi. Bozuntuya vermedim kadında "arkadaşıma geldim kahve içtik şimdi çıkıyordum" dedi bakıyorumda çok güzel yalan söylüyor arasla o kadın gidince babamın yüzüne bakmadan eve girdim. Kapıyı sertçe kapattım. Odama geçip ağlamaya başladım aklım almıyordu annem babamı bu kadar severken babamla yıllar önce birbirlerine söz vermişlerdi. O sıra kapı açıldı. Annem gelmişti yüzümdeki yaşları silerek içeriye girdim annemle babam yanyana oturmuşlardı babam anneme seni seviyorum diyordu ya hâlâ yüzüne karşı yalan söyleyebiliyordu. Babama ters ters bakarak lavaboya geçtim elimi yüzümü yıkadım. Tekrar odama gectim. Uykuya daldım. Sabah annem beni herzaman ki gibi uyandırdı. Okul formamı giydim saçımı soldan ördüm. Bu sefer hiçbirşey yiyemeyecektim. Fırına uğramadan okula gittim. Sınıfa geçer geçmez başımı sıraya gömdüm. Bir süre sonra aras yanıma geldi. "Şey ben dün geceyle.." yüzümü kaldırarak arasa baktım "bana dün geceyle ilgili tek bir kelime dahi etme " diye bağırdım. Şuan o kadar çaresizdim ki babam annemin yüzüne karşı yalan söylüyor ve ben hiçbirşey yapamıyordum. Allahım nasıl bir durumdu. Arasta inadına o geceyle ilgili konuşuyordu "o gece babanın yanındaki kadın annem miydi?" ya bu durumu en çok onun anlaması gerekiyordu. Ona çaktırmadan "hayır"dedim.  herkese karşı yalan söylüyordum. Bunun için babamı asla ama asla affetmeyeceğim.