7

20 1 0
                                    

besbelli sarhoşuz birbirimize...

*11 yaşında, uyuduğum bankta uyandığımda başımda duran çocuğa baktım dikkatlice inceledi yüzümü, nerden bilirdim karşımda güneşimin durduğunu, oturur pozisyona geldiğimde fark ettim o gözlerini elini uzattı,

-Ben Poyraz, uyuya kaldın sanırım,

gülümsedi, ve o gülüşü son 13 yıldır beni yakıyor,

tıpkı güneş gibi,

yanındaki küçük kıza ve erkek çocuğu gördüm, ailemle ben 11 yaşımda tanıştım, onlarda doğmadım belki ama onlara sığındım.*

Gözlerimi açtığımda yatakta yalnızdı, Poyraz'ın odasında onun yatağındaydım, mırıldanarak kalktım ve lavabodan gelen sesi duydum, oraya yürüdüm.

Kapıyı araladığımda Poyraz şarkı mırıldanarak diş fırçalıyordu,

yarım kalan sigara'nın melodisi dudaklarından çıkarken gülümsedim, Poyraz aynadan beni gördü, ağzını çalkaladı ve bana döndü,

-Sen yine mi beni izliyordun?

Poyraz yatağa doğru yürürken önden gidip yatağa oturdum,

-evet izliyordum var mı? başkasının izlememesi için seni sürekli izlemem gerekli gibi hissediyorum.

Poyraz yanağımdan makas alırken söylendi,

-Kimsenin beni izleyeceğini sanmıyorum, ama eğer isterlerse bizi izleyebilirler,

duraksadı,

-Ceyhun izlemesinde aman aman sonra yanlış anlıyor pezo

-pezo ne lan?

-kibar bi şekilde pezevenk demek bebeğim, Ceylan sağ olsun öğretti bir şeyler bizede.

Ceylan hakkında konuşurken kapıdan Ceyhun ve Ceylan'ın bizi izleyen gözlerini gördük.

Ceyhun bağırdı, Ceylan'ın sesini taklit etti,

-Aşkooolar selam!

güldüm ve Ceylan'ın Ceyhun'a vereceği cevabı bekledim,

-Tamam bundan sonra düzgün konuşucam, ne diyordum

-Aşko diyordun en son Ceyhun'a, dedim.

Ceylan Ceyhun'a döndü ve derin bir nefes aldı,

-Aşkım hadi yürü bahçede bekliyorlar bizi bu aşk kumruları yalnız kalsın.

Ceyhun duraksadı,

-Aşkım mı? dur, dur bi saniye ne-

Poyraz gülme krizine girdiğinde Ceyhun devam etti,

-Aşkın mıyım gerçekten? bana lütfen bi daha aşko deme şuan çok daha güzel,

Ceylan gülümsedi,

-Tamam demem, ama şimdi bahçeye.

Omuzlarından ittirerek Ceyhun'u sürükledi ve kayboldu.

Poyraz bana baktı ve,

-Bankta uyuyakalmışsın iyi ki

-iyi ki, bankta uyuyakalmışım.

Poyraz üstünü değiştirmek için dolaba yöneldiğinde,

-Odama gitsem iyi olur, dedim.

Poyraz sırıttı gelebilecek cümleyi tahmin ediyordum.

-Git, ama şimdilik Eflal bir süre sonra bıkacaksın.

Göz devirdim, odadan çıktım ve kendi odama gittim. Ütümü giyindikten sonra bahçeye çıkmak için koridorda yürümeye başladım, bahçeye vardığımda kocaman bir parkur kurulduğunu gördüm, Kocaman bi labirent ve etrafta çeşitli zıplama parkurları gördüm, Poyraz çoktan oradaydı ve takımları kurmuştu, beni görünce yanıma yaklaştı.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 03 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

İyi insan yoktur.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin