Five/ Aidan Gallagher Oneshot

Episode 5•Asansör

-Genç kız saatlerdir sevgilisini arıyordu en sonunda onu hafif aralık kapıdan içeriyi izlerken buldu yanına gideceği sıra yüzünde oldukça sert bir ifade olmasıyla durdu. Koridorun köşeyi dönmeden duvara sindi ve sevgilisi ile birlikte içeriden gelen sesleri dinledi.

Reginald:Zamanımız yok, bunu sensiz yapamam. Anlaştık mı?

Five:Kiminle konuşuyor bu?

Amaris: Reginald? Kimle anlaştı lan?

-Diye konuştu kız sindiği duvarın önünde. Çok geçmeden ayakta zor duran çocuk geriye adımladı ve açılan asansör kapısının içine doğru kendini bıraktı. Sesi duyan kız çocuğa doğru baktı kendini belli etmemeye çalışırken. Düştüğünü görmesiyle yanına gitmesi bir oldu.

Amaris:Five!

-Bayılan çocuğun yanaklarına vuruyor uyandırmaya çalışıyordu. Düğmelere baktı telaşlı şekilde aklına ilk gelen odanın katına bastı. Kendi odasının katına. Çocuğun yüzüne gelen saçlarını geriye atıyor hafif şekilde yanaklarına vurmaya devam ediyordu. Çocuğun yüzü avuçlarının içindeydi. İçtiğini biliyordu ama bu denli içtiğini bilmiyordu.

Five:Amaris?..

-Diye konuşmaya çalıştı çocuk. Karşısındaki kişiyi seçmeye çalışıyordu.

Amaris: Five,iyi misin?

-Kız hâlâ korkuyordu sevdiğine birşey olacak düşüncesiyle. Five, yüzündeki kızın ellerini bileğinden tutmuş yanına çekmişti. Kolunu kızın omzuna koymuştu. İçkinin verdiği uykuyla kafasını geriye yaslamıştı.

Five:Uyumasak mi?

Amaris:Saçmalamayı kes. Önünü bile göremiyorsun sen daha.

Five:Güzelliğini görüyorum ya, yetmez mi?

Amaris: Şakacı seni,kalk şurdan.

Five:Ciddiyim.

Amaris:Bende öyle.

- Kısa bir sessizliğin ardından asansör kızın bastığı kat'a gelmişti ve kapı açılmıştı. Kız,çocuğa baktığı zaman anlamıştı sessizliğin sebebini. Çocuk çoktan 5. Rüyasında çayırda koşturuyordu. Göz devirip çocuğun omzundaki elini tuttu ve diğer elinide beline koyup kaldırmaya çalıştı. Kendi gücünün yetersiz kaldığını fark edince gücünü kullanmaya karar verdi.-telekinezi-. Yürümesine yardım ederek kız odasına götürmüş yatağa uzanmasını sağlamıştı.

Amaris: Five?

Five: Hm?

Amaris: Üstünü değiştirmen gerek,içki kokuyorsun.

-Dedi kız çocuğun yanına otururken. Ama çocuktan cevap gelmemişti.

Amaris:Five?

-Çocuk yine cevap vermemişti. Kız derince nefes verip yeleğinin düğmelerini açmaya başlamıştı.Kızın gözleri çocuğun yüzüne kaydı. Five'ın gülümsediğini görmesiyle bilerek yaptığını anlamıştı. Ellerini hızlıca geri çekmişti.

Amaris:Hey!

Five:Ne?

-Dedi gözlerini açıp kıza bakarken. Kızın sinirle çıkarttığı nida'ya rağmen gülümsemesini korudu.

Amaris:Bilerek yaptın!

Five:Çok yorgunum, üzgünüm.

-dedi yüzündeki tebessüm daha da genişlerken.

Amaris:Gıcıksın.

Five: Mükemmelsin.

Amaris:Kes, sinirliyim hâlâ sana.

Five: Ayıp, iş yarım bırakılır mı hiç.

Amaris: Sarhoşluğuna veriyorum çıtır çocuk. Ayılınca bunun acısını çekeceksin .

-dedi ve çocuğun üstündeki yeleğini ve gömleğini çıkarttı. Ayağa kalkıp yatağın ucunda duran battaniyeyi çocuğun üstüne örttü ve kapıya yöneldi.

Amaris:İyi geceler, gıcık çıtır.

Five: Kalmayacak mısın?

Amaris: Üzgünüm yarın acı çeken tek kişi sen olmalısın.

(WHAAGGĞĞ ÇOK TEREDDÜT ETTİĞİM BİR BÖLÜM OLDU BUUU)