Aylar önce "Geç kaldınız!" diyerek ağlıyordu kız , yere çökmüş başı eğik bir şekilde. Şimdi ise oğlan aynı şekilde yere çökmüştü, başı utançtan yere eğikti "Daha fazla geç kalmak istemiyorum..." diyordu.
Yıllar önce yapılan bir hata, kızın geçmişini...
Kitabı okumaya başladığınız tarihi atın, yorumlarda buluşalım :)
Oylamayı unutmayınn!
°°°
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Yalnızlık, en içimizdedir.'
- Oruç Arouba
17 OCAK 2005
Hayatının en kötü dönmelerini yaşıyordu ya da öyle sanıyordu küçük Ceyda.
Kendini bildi bileli bu küçük kasabada yaşıyordu, köyde birkaç kişi hariç hepsi geri kafalı insanlardı ve buna ailesi de dahildi. Ya da ailesi sanıyordu, çünkü kim çocuğuna işkence ederdi ki? Onlar aile değildi.
Geceleri aklındaki düşünceler bu yaştaki bir çocuğun düşünmesi gereken şeyler değildi.
"Babam bugün beni dövecek mi?"
"Annem yemek verecek mi?"
"Abim bana getir götür işlerini yaptıracak mıydı?"
Daha 5 yaşında başlamıştı ama daha küçükken de ağladığı için ceza olarak yemek vermiyordu annesi, bebekti o.
Ne suçu vardı?
"Ceyda, git odayı temizle!" Diyordu annesi sabahın köründe.
"Ceyda, babana temiz kıyafetler getir." Yine içip gelmişti.
"Bir yemek yapmayı bile bilmiyorsun, kocana nasıl bakacaksın!" Demişti babası ve tokadı geçirmişti küçük kızın yanağına.
7 yaşındaki bir çocuğa kocana kelimesini kullanıyordu.
Ceyda sevmemeye, kendi yaşadıklarını dışarı yansıtmamayı çok iyi öğrenmişti.
Kasabada yaşan evli bir çift ve oğulları vardı. Babası Ceyda'yı sokağa attığında geceleri gizlice onlar alırlardı evlerine, güneş doğacağı vakitlerde de Ceyda evinin önüne geri giderdi. Babası evin önünde görmezse yine dayak yerdi ama görse de dayak yemiyor muydu zaten?
Ceyda şükür ediyordu, iyi ki okul var Diyordu, birkaç saat de olsa evden uzak kalıyordu. Babası ilkokul bitsin alacağım seni okuldan diyordu hep, çünkü okuma yazma biliyorsun yeter o sana diyordu.
Ceyda o sıra bir şey diyemese de odasına gidince gece boyu ağlıyordu, mutluluktan gözü dolması gereken çocuğun acıdan gözleri doluyordu.
°°°
Ceyda 9 yaşına basacaktı bir hafta sonra, her çocuk gibi doğum günü geldiği zaman bir pasta istiyordu ve geçen yıllarda olmasa da bu yıl olur sanıyordu.
