Bad luck || Taekook

24

Taehyung pişmandı. Bu his peşini bırakmıyordu, üstelik Jungkook kollarında bayılmıştı ve hâlâ uyanmamıştı. Uyanmadığı sürece pişmanlık hissi onunla beraber olacaktı.

Esmer olan kafasını koltuğa yaslarken Jungkook'u izlemeye devam etti. Jungkook'un göz yaşları içinde çığlıkları Taehyung'un aklına geldikçe gözlerinin dolmasına neden oluyordu.

Çocuk son zamanlarda mutluydu, huzurluydu ve sağlıklıydı. Şimdi ise yine çocuğun başa döneceğinden korkuyordu. Yine yemek yiyemezse, odadan çıkmak istemezse, uykusunda korkarsa, ne olacaktı?

Taehyung kendi kendine "Özür dilerim Jungkook..." diye fısıldadı. Çocuğun elini ellerinin arasına aldı, soğuk olan elini ısıtacaktı. Çocuğun hasta olmasını istemiyordu.

Esmer olan yavaş yavaş kapanan gözleriyle savaş veriyordu. Uyuyamazdı, daha çocuk uyanmamıştı.

Jungkook'a mutlu olmak yasak mıydı? Neden her seferinde hayat ona acı yüzünü gösteriyordu? Neden sürekli zarar görmek zorundaydı?  Neden başkası değil de Jungkook'un başına gelmek zorundaydı?

Tüm bunlar Taehyung'un kafasında dönerken esmer olanın ağzından bir hıçkırık kaçtı. Güçlü durması gerekiyordu fakat Jungkook'u böyle görmek canını yakarken onun yüzünden bu hale geldiğini düşünüyordu.

"Biriciğim... Uyan artık, sesini duymayı özledim." Taehyung elinin tersiyle göz yaşlarını sildi. Hayır, ağlamayacaktı. Güçlü durmalıydı.

Esmer olan çocuğun yanağında olan ize hafifçe bir öpücük kondurdu. Kafasını geriye çekip beyaz olan odaya göz gezdirdi, Jungkook'un bir an önce uyanmasını ve onu bu yerden kurtarmak istiyordu.

Taehyung Jungkook'un intikamını alacaktı, o adamın Jungkook'a bunu yapmaya hakkı yoktu. Gidip hesap soracaktı, sadece bu olayın değil bu zamana kadar her ne yaptıysa, her çocuğa dokunuşundan bile hesap soracaktı.

Kafasını yeniden koltuğa yasladı ve beklemeye başladı. Sadece bir dakika ona bir yıl gibi geliyordu. Zaman geçmiyordu sanki, ilerlemiyordu ki çocuk uyansın.

Taehyung aklına gelen fikirle kafasını kaldırdı, bunu yapması ne kadar doğru olurdu bilemiyordu fakat merak ediyordu. Merakına yenik düşecekti.

Komidinin üzerinde duran telefonu eline aldı ve açtı. Karşısına çıkan ilk şey Taehyung'un ten rengi ile aynı olan bir resim ve üzerinde iki nokta vardı.

Taehyung bunun ne anlama geldiğini bilmiyordu, kendisiyle ilgili birşey olacağı aklından bile geçmemişti. Sakince baş parmağını ekranın üzerinde kaydırdı ve açılan ekrana baktı.

Bu sefer duvar kağıdında yıldızlarla süslenmiş mavi bir ekran vardı. Jungkook bu ekranı emojiler ile kendisi yapmıştı. Telefonu sade ve güzeldi. Ama Taehyung'un merak ettiği şey bunlar değildi.

Neden telefonu bozulduğunda telefonunu bu kadar yaptırmak istediğiydi. İçinde onun için değerli bir şey olmasa yaptırmak istemezdi ve Taehyung'un yeni telefon fikrini kabul ederdi.

Taehyung telefona göz gezdirdi, neredeyse hiç bir şey yoktu. Son olarak galeriye tıkladı ve fotoğraflarda gezinmeye başladı. Zaten pek fotoğrafta yoktu, ilk başlarda Taehyung'un bazı fotoğrafları vardı fakat aşağıya indikçe küçük bir bebek ve annesi ile babası vardı.

Mutlu aile tablosu. Taehyung bu fotoğrafı ilk gördüğünde o bebeğin Jungkook olduğunu anlamıştı. Çocuğun etrafında duran bir kadın ve bir adam annesi ile babası olmalıydı. Jungkook fotoğrafta oldukça mutluydu, keşke hep mutlu olabilseydi.

Fotoğrafta olan çift Jungkook'a sevgiyle bakıyorlardı. Keşke çocuk her zaman bu mutlu ailesiyle kalabilseydi, onları kaybetmeseydi.

Taehyung fotoğrafı yana kaydırdı, ekrana gelen diğer fotoğrafa baktı. Bu sefer Jungkook ve annesi vardı ekranda, Jungkook kum havuzunda annesiyle beraber gülerek kumdan kale yapıyordu.