Omega/Taekook

-6-

"Bir an hiç gelmeyeceksin sandım."

"Neden burdasınız?"

"Senin için endişelendim Jungkook."

"Endişelenmeyin Bay Kim."

"Neler oluyor bilmiyorum ama anlatmayacağını biliyorum. Tek başına sıkıldığını düşündüğüm için bir kart oyunu ile geldim."

Tek kaşımı kaldırmıştım. Tamam kesinlikle burda sıkıntıdan patlıyorum ama bu hemen gardımı indireceğim anlamına gelmezdi.

"Bir sürü çikolatam ve cipsim de var."

Tamam bir saatten bir şey olmaz sanırım.

"Belki biraz yanımda durabilirsiniz."

Demiş ve kartla kapıyı açmıştım. İçeriye girdiğimiz gibi önden önden ilerlemişti. Ceketini çıkartıp asmış ve kravatını çözmüştü. Gömleğin kollarını katlayıp bir kaç düğmesini açmıştı.

Saçlarını arkaya taradıktan sonra bana dönmüştü.

"Odan güzelmiş."

"Kötü olsa tutmazdım."

"Neyle başlayalım? Pişti biliyor musun?"

"Doğrusu pek oyun oynamak istediğim söylenemez. Kabul etmem sadece sıkılmamdan ötürü."

"E konuşalım o zaman?"

"Ne konuşucaz?"

"Bilmem küçüklüğünü anlat mesela."

Üzüntümü belli etmeden gülümsemiştim. Diğer çocuklar kadar mutlu bir çocukluğum yoktu benim. Omega olup olmadığımı çok küçükken test ile öğrenmişlerdi zaten.

"Normal bir çocukluktu işte arkadaşlar, evde takılmaca, resim çizme, televizyon falan."

"Off Jungkook! Öyle değil. Anıların."

"Ah anılarım mı?"

Ne anlatabilirdim ki okul harici hep evdeydim ben. Bir tek Jimin vardı arkadaşım.

"Bir keresinde Jimin ile saklambaç oynarken soğuk kilerde uyuyakalmıştım. Az daha soğuktan ölecekken evde çalışan abla kurtarmış beni. Jimin de kıyamam beni bulamayınca korkup ağlamış. Uyandığımda zaten hiç unutmuyorum çok fena acı çekmiştim. Babamlar öğrenimce de saklambaç oynamamızı yasaklamışlardı."

"Az daha ölecekmişsin Kook."

"E ne güzel işte."

"Nesi güzel bunun?"

"Komik bir anı bıraktı geriye."

"Travma yaratacak şeyleri komik mi buluyorsun cidden?"

"Abartmayın Bay Kim ufak bir anı işte."

"Ufak bir anı? Aynen, ee başka neler var?"

"Neden ben anlatıyorum? Siz anlatın."

"Peki. Hangisini anlatsam ki? Tamam buldum bir tane. Bir gün hiç unutmuyorum abim beni dışarı çıkartmıştı. Neymiş balık tutacakmış balıklar için çekirge tutalım. Bende tamam dedim çıktık dışarı otların arasında çekirge tutmaya çalışıyoruz. Artık yarışa bindirmişiz hangimiz daha fazla tutacak diye. Sonra bir şey oldu içimde bir hareketlilik hissettim. Kokup üstüme vurmaya başladım. Abim bana gülüp ne olduğunu sormuştu. Ben ağlayıp bağırarak dedim, çekirge girdi içime ama nasıl korkuyorum. Sonra annem geldi yanımıza, baktı bir şey yok dedi. Tekrar içimde zıpladı tekrar çığlık attım ben. Daha dayanamayıp alel acele üstümdeki tişörtü çıkarttım. Çekirge tişörtten fırladı. Bana inanmayan annem şaşkın şaşkın baka kalmıştı. Sonra bir daha çekirgelere yaklaşmadım."