Omega/Taekook

-18-

Ne kadar huzurlu uyuduğum tartışılırdı ama kesinlikle derin bir uyku değildi. Sebepsizce uykumdan uyanmış ve mutfakta kendime kahve hazırlamıştım. Saat sabahın dördüydü. Tae mışıl mışıl uyurken ben bölünmüş uykum ve karmaşık düşüncelerimle savaş halindeydim.

Taehyung her ne kadar yanımda durup bana destek çıksada, ona bununla nasıl başaçıkabileceğimi göstermek istiyordum. Sürekli karanlık bir ruh hali ile duramazdım. Yaşadıklarım her ne kadar kolay şeyler olmasa da üstesinden gelemeyeceğim şeyler değildi.

Geçmişimin ve yaşadıklarımın geleceğime yansıma asla izin veremezdim, vermeyecektimde.

Balkonda oturup düşüncelerimi derinleştirmiştim.

Her zaman babamın üstüme titrediğini ve başıma bir şey gelmesinden korktuğu için dışarıya çıkmamı istemediğini düşünmüştüm. Şimdi ise bu konu hakkında hiçbir fikire sahip değilim.

Yine de bunun için teşekkür etmem gerek ufak bir şey var sanırım. Eğer normal bir şekilde büyüseydim kesinlikle Tae'ye şu anki kadar bağlı olmazdım. Kaderimdeki alfa o, bunu net bir şekilde görebiliyorum. Üstelik Kabi onunla olduğum zaman her zamankinden mutlu ve huzurluydu.

"Seni çok geç anladığım için özür dilerim Kabi."

"Özür dileyecek bir şey yok Jungkook. Sonuçta senin hayatın diğerleri gibi değildi."

"İkimizinki de öyle değildi Kabi."

"İkimiz içinde zor ve yorucuydu."

"Uzun zamandır dışarı çıkmıyorsun Kabi."

"Uzun zamandır buna fırsatım olmadı Jungkook."

"Dönüşmek için doğru düzgün ortam bulamadık sanırım."

"Evet. Peki şimdi ne olacak?"

"Ne olacak derken?"

"Bundan sonraki yaşantımızdan bahsediyorum."

"Bilmiyorum ama eskisinden daha güzel olacağı kesin."

"Umarım dediğin gibi olur Jungkook."

"Söz veriyorum sana Kabi. Her şey eskisinden de güzel olacak."

Kabi'nin geriye çekilmesiyle kahvemden bir yudum daha almıştım. Derin bir iç çekip oturduğum yerden kalkmıştım. Boş kupayı mutfağa bırakıp yatak odasına gitmiştim.

"İyi uyuyamadın mı Kook?"

Hafiften göründüğüm loş ışıkta kafamı sallamıştım. Yavaşça yatağa girip kafamı göğsüne koymuştum.

"Sen neden uyandın?"

"Tafy biraz huzursuzlandı Kabi ile uzak kalınca."

Gülmüş ve kolarımı sıkıca sarmıştım.

"Yarın ormana gidelim mi?"

"Ormana mı?"

"Evet uzun zamandır dönüşmedim. Kabi eminim çok bunalmıştır. Bir bedeni iki kişi paylaşmak zor."

Onaylar mırıltılar çıkartmıştı.

"Olur, hem Tafy de biraz Kabi ile özlem giderir."

"O zaman şimdi geri uyuyalım mı? Hâlâ  uykum var."

"Düzgün uyuyamadığın içindir güzelim."

Kafamı sallamış ve gözlerimi kapatmıştım.

"Saçlarımla oynar mısın? Uyuyamadım."