Omega/Taekook

-5-

"bak ne diyeceğim. Bizim dağ evine bırakayım seni eğer yalnız kalmak istemezsen ben gelirim. Rutun bittiği zaman geri döneriz sen de rahatlamış olursun."

"Olur aslında biliyor musun?"

Oturduğumuz yerlerden kalkıp Jimin'in kıyafetleri ile ikimiz içinde bavul hazırlamıştık. Bavullarımızı alıp aşağı inmiştik. Karşımızda duranları görünce şaşırmıştım. Taehyung bilmemeliydi. Onun öğrenmesi babamın öğrenmesi demekti çünkü.

Taehyung kaşlarını çatmış sorgular biçimde bakıyordu. Daha fazla dayanamayıp içini kemiren soruyu sormuştu.

"nereye?"

"Size ne bundan?"

"Rutta olduğun zamanlar dışarı çıkman yasak diye biliyordum."

Jimin daha fazla dayanamayıp atılmıştı.

"Tae Hyung bu seni ilgilendirmiyor bile. Sorgulamak yerine abim ile vakit geçir."

Demiş ve dışarı çıkmıştı. Bende hemen peşine takılıp dışarı çıkmıştım. Bagaja bavullarımızı yerleştirip beraber yola çıkmıştık. Sakin bir müzik ile yola devam ediyorduk. Beraber düet yaparcasına şarkı söyleyerek gitmiştik tüm yolu.

Geldiğimiz gibi eve yerleşmiştik. Yolda gelirken mutfak alışverişini yaptığımız için her şey tamamdı.

Bir şeyler yiyip topladıktan sonra evi temizlemiştik. Eve gittiğinde beni göremeyen babam hemen aramıştı beni.

"Efend-"

"Nerdesin Jungkook?"

"Güvenli bir yerdeyim baba."

"Ruttayken dışarda olmaman gerektiğini bilmiyor musun?"

"Dışarda değilim zaten sadece kendi evimde değilim. Yeter artık beni kısıtladığınız."

"Jungkook nerdesin?"

"Dağdayım dağda"

"Ne dağı oğlum ne saçmalıyorsun?"

"Tünele giriyorum baba telefon çekmeyecek kapatıyorum."

Demiş ve bir şey demesine fırsat vermeden kapatmıştım.

"Jungkook umarım bu yaptığın başına bela açmaz."

"Açacak."

"Bildiğin halde buna devame diyorsun."

"Ne yapayım Jimin? Kaç senedir sen de şahitsin hiç doğru düzgün bir hayat yaşayamadım. Kırk kanaat izin aldığım bar gecesi zaten bir faciaya sebep oldu."

"Bir de üstüne evden kaçıyorsun."

"Nolmuş evden kaçtıysam? Sanki dünyanın sonu."

"Benim için hava hoş bana bir şey farketmez ama senin için aynı şeyi söyleyemem."

"Biliyorum Jimin başım belaya girecek ama umrumda değil sadece biraz olsun özgür hissetmek istiyorum."

"Tamam Jungkook sadece senin için endişeleniyorum bu kadar."

"Biliyorum Jimin. Her zaman yanımda olup beni desteklediğin için de teşekkür ederim."

"Çok duygusala bağladın yeter. Şu şömineyi yak burası buz gibi."

Gülmüş ve şömineyi yakmaya koyulmuştum. Beraber şömine başında oturup eski günlerden bahsediyorduk.

"Sonra sen çitlerden atlayınca bağaın kırılmıştı."

"Evet en başında kaçmaya çalışmamamız gerekirdi."

"Neyseki daha kötü bir şey başımıza gelmeden her şey halloldu. Baban cidden çok korkunç gözüküyordu o gün."