Omega/Taekook

-19-

"Hayır Jungkook hiçbir alp kurdu mor gözlü değildir. Senin kurdun bir Valerick kurdu. Uzun zaman önce nesli tükenmişti."

"Demek ki tükenmemiş."

"Yaşayan son Valerick kurdu olabilirsin Jungkook. Babanın seni saklama çabası bundan kaynaklı olabilir."

"Ama benim babamda benim gibiydi Tae. O hiçbir zaman benim gibi yaşamadı."

"Bu babanın ailesiyle de kaynaklı. Baban senin türünün ne kadar değerli olduğunu biliyor. Bunun için seni kaybetmekten korkmuştur."

"Beni kaybetmekten mi? Benimle dalga mı geçiyorsun? Neden böyle düşünsün ki?"

"Dinle Jungkook, bundan yüzyıllar önce insanlar ve kurtlar birlikte yaşarlardı. Tabi bizim nasıl varlıklar olduğumuzu bilmezlerdi. Fakat bir gün fark edildik. Hiç bir kurttan zarar görmedikleri için bunu sorun etmemişlerdi."

"Peki neden şuan ayrı yaşıyoruz?"

"Çünkü kötü niyetli insanlar tarafından bir Valerick kurdu tecavüz edildi. Tabi bu Valerick kurdu karşılıksız kalmayıp o adamı öldürdü. Öldürüldüğü için bütün Valerick ırkını sürüden attılar. Nedeni ise diğer Valericklerin ona destek çıkıp haklı bulmalarıydı. Daha sonra Valerick kurtları ayrı bir sürü halinde yaşadılar."

"Peki nasıl tükendi?"

"Bir gün insanlar ve kurtlar anlaşmazlığa düştü ve savaş çıktı. Çoğu insan ve kurt öldü. En sonunda iki tarafta anlaşarak ikiye ayrıldılar. Fakat Valerick kurtları her şeyden bir haberdi. İnsanlar hıncını alamayınca senin ırkının yaşadığı yeri buldu ve köyünüzü darma duman edip herkesi öldürdüler. Amaçları tek bir kurt dahi bırakmamaktı. Valerick kurtları sadece kürk ve gözleri ile bilinmezdi, onların şifa güçleride vardı. Herhangi bir canlıyı eski sağlığına rahatlıkla kavuşturabilirlerdi."

"Peki beni öğrenirlerse ne olucak?"

"Kurtlar tarafından öğrenilirsen fazla sıkıntı olmayacaktır ama bir insanın öğrenmesi çok kötü olur. Seni müzedeki sanat eseri gibi sergiler ve bütün gücünü yitirip sen ölene kadar senin şifacı gücünden faydalanırlar."

Ağzım açık kalmıştım sadece.

"Ama insanlardan ayrı ve uzak yaşıyoruz biz Tae. Bir sorun olmaz değil mi?"

"Eğer kurt formundayken sınırda kimse görmediyse sıkıntı çıkacağını düşünmüyorum. Burda ise kimsenin sana dokunmaya cesareti olmayacaktır güzelim."

Yalan yok son söylediği hoşuma gitmişti ama ilk söylediği şey için aynısını söyleyemezdim. Nedese beni tedirgin etmişti. Umarım kimse görmemiştir.

"Çok yorgun duruyorsun istersen gidene kadar uyu."

"Uzun zamandır dönüşmediğim için halsiz düşmüşümdür."

"Ne zamandır dönüşmüyorsun ki?"

"Bilmem, sanırım en son 16 yaşımdaydım."

"Sen şaka mı yapıyorsun?"

Kafamı sallayınca daha çok şaşırmıştı.

"Peki nasıl o kadar zaman boyunca dönüşmeden durdun?"

"Bilmem dönüşemeye dönüşmeye alışmışım sanırım."

"Bu delilik daha fazla zaman geçseydi belkide kontrolü tekrar eline alamazdın."

"Neyseki dönüşebildim. Bir an dönüşemeyeceğim diye çok korkmuştum. Kabi'de çok gergindi. Şuan geri çekilmiş çoktan kendini saldı sanırım."