Kadife

Biraz Geçmiş, Biraz Gelecek⏳

Merhabalar, nasılsınız💙

İyi okumalar😌 görüşlerini satır aralarında bekliyorum🙋🏼‍♀️

-

"O burdaydı...neden burdaydı?"

Toplantı boyunca gözlerimi tekrar onun gözlerine değirmedim, toplantı ne hakkında olduğunu anlamaya çalıştım ama kafam bu salonda neler konuşulduğunu anlayacak durumda değildi, bütün gözler bana döndüğünde ne oluyor diye sorguladım Hikmet beyin "Beren hanım sizi aramızda gördüğümüz için mutluyuz yazılım departmanını çok iyi yerlere taşıyacağınıza eminiz." Dediğinde konunun ben olduğunu anladım " Bana güvendiğiniz ve beni bu mevkiye layık gördüğünüz için teşekkür ederim, görevimi layığı ile yapacağımdan şüpheniz olmasın Hikmet bey." Diyerek karşılık verdim

Gözlerimi hala ona değdirmemiştim acaba bana bakıyor muydu? Baksa mıydım bana bakıyor diye? Yok artık! Tabiki bakmayacağım. Bir an önce buradan çıkıp abimin yanına gitmek istiyordum şu an bana iyi gelebilicek tek şey abimin kollarıydı.

Toplantı bitmiş herkes dağılmaya başlamıştı, bende önümdeki kalem defteri toplayarak çıkışa doğru yöneldiğimde arkamda bir gölge hissetim biliyordum oydu. Dönmedim arkamı göz ucuyla bile bakmadım odadan çıkıp kendi katıma yöneldim bu gün bir an önce bitmeliydi

8 yıl önce...

19 yaşında üniversitemin ilk senesindeyim ve ona köpek gibi aşıktım...Ateş Demirhan benden 1 üst sınıftı sanırım onu ilk gördüğüm anda etkilenmiştim ama kendi içimde bunu kabullenmem biraz zaman aldı, şimdi ise onunla karşılaşmak için can çekişiyordum.

İlk karşılaşmamız aynı bölümden olduğumuz için bölümün tanışma partisinde karşılaştık, okula başladığımdan beri tek amacım tüm titizliğimle okulu başarı ile bitirmekti aklımda aşık olmak yoktu. Tüm parti boyunca onunda gözleri benim üzerimdeydi ilk zamanlar acaba sürekli bana bakmasından mı etkilendim diye düşünüyordum.

İlerleyen zamanda çoğu kez karşılaştık, kütüphanedeyken gözleri benim üzerimdeydi nerede karşılaşsak sadece gözlerimiz konuşuyordu bana karşı bi duvarı vardı onu geçmiyor bi adım atmıyordu benimde ona adım atıcak cesaretim yoktu sanki adımı atarsam geri itilicekmişim gibi hissediyordum.

Ama ara tatilde anladım ki ben Ateşe aşık olmuşum, onu görmediğim her gün azap gibiydi sosyal medyadan gizlice stalk yaptım ama çok aktif kullanmıyordu. Artık bahar döneminin başlarındaydım ve onun cesaret edemediği adımı ben atıcaktım hatta bugün karşısına çıkıp ilk konuşmayı yapmayı planlıyordum.

Okulun bahçesinde kafamda bunları düşünürken kapıdan Ateş ve arkadaş grubu girdi, bu süreçte onun arkadaş grubundan Mustafa ve Recep ile aynı ortamlarda sık karşılaştığımızdan sohbet muhabbetimiz olmuştu. Bankta tek başıma oturduğumu gören Mustafa yanıma doğru gelmeye başladı "Naber Beren niye tek başına gemilerin batmış gibi oturuyorsun?"

Sorduğu soruya gülümsedim çünkü gözlemlerim sonucu Mustafa arkadaşım Leyladan hoşlanıyordu tek başına neden burdasın diye sormasının sebebide buydu "iyiyim Mustafa, gemilerim batmadı ama Leylayı bekliyorum burada sende beklemek ister misin?" Sesli bi şekilde güldü ve bankta yanıma oturdu "anladın demek konumuzun Leyla olduğunu"  "anladım tabiki hem çok belli ediyorsun." Bi kez daha güldü ama bu gülüşü biraz imalıydı. "Seninde içini bi Ateş almış ama bana mı öyle geldi yoksa ya?" Bu sefer kahkaha atma sırası bendeydi "sanırım bende çok belli ediyorum öyle mi dersin?" Kafamı kaldırıp Ateşe doğru baktığımda yerinde duramaz bi hali vardı bize doğru kızgın bi şekilde bakıyordu neden kızgın baktığını sorgularken Mustafa araya girdi "bakma öyle uzak durduğuna sana, nereye gitsek gözü sende oluyor sen biriyle mi konuşuyorsun hep göz hapsindesin soruyor bu kim kimin nesi neden Berenle konuşuyor diye, sorduğumuzda bize yok mok diyor ama ben arkadaşımı tanırım oda sana karşı boş değil."