"Berenim...ruhum...nefesim...."
"Beren ne demek biliyor musun? Eski türkçede kadife kumaş anlamında kullanılırmış, ben senin bu kadife teninde yok olmak istiyorum Beren."
Aklımda anılar akmaya başladığında kendimi durdurdum ve nerede olduğuma baktım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm görselleri🫶🏻
Yeni bölümle karşınızdayız, iyi okumalar.
✨
"Herseyi öğrenmek mi istiyorsun Beren?"
"Evet."
Sandalyesini ittirerek hızlıca ayağa kalktı elimi tutarak beni odasından çıkardı ellerim onun ellerinin içinde şirketten hızlıca çıkıyorduk nereye dememe rağmen bana cevap vermiyor resmen peşinde sürükleniyordum.
Beni arabasınına bindirdikten sonra kendide sürücü koltuğuna bindi arabayı hızlı bir şekilde kullanmaya başladı. "Ateş nereye gidiyoruz söyleyecek misin artık? Ayrıca şu arabayı yavaş kullan!"
Bütün hayatımın başladığı yere gidiyoruz Beren, benim hakkımdaki tüm gerçekleri öğreneceksin. Senden uzak durmaya çalıştım geçtiğimiz 5 gün boyunca söyleyeceklerimi kaldıramayacağını düşündüm ama yanıldım bugün bir kaplan gibi karşıma geçip bana hesap sordun bende sana bütün gerçekleri anlatacağım.
Arabayı hızla kullanmaya devam ediyor sorularıma hiç bir şekilde cevap vermiyordu. Soru sormayı bırakıp camdan dışarı seyretmeye başlamıştım artık, yanına gelirkenki hırsım yerini sakinliğe bırakmıştı yoksa fırtına öncesi sessizlik miydi benim için?
Ağaçlık yollardan geçiyor şehirden iyice uzaklaşıyorduk, arada Ateşe bakıyordum pür dikkat araba kullanıyor ama çok gergindi. Bu gerginliği beni götüreceği yer yüzünden miydi yoksa bana açıklayacağı gerçeklerden dolayımı bilememiştim. Sakinliğimi koruyarak dışarı izlemeye devam ettim, ne kadar süre geçti bilmiyorum ama araba bi yerde durdu.
Araba durduğunda başımı Ateş'e doğru çevirdim "nereye geldik?" Diye sorduğumda "çocukluğumun geçtiği yere, ama oraya uzaktan bakacağız seni oraya sokamazdım tekin bir mahalle değildir." Dedikten sonra arabanın kapısını açıp indi, içeriye doğru eğilip "gelsene, arabadan bir şey göremezsin ama buradan tüm mahalle gözüküyor." Dediğinde bende arabadan inerek onun yanına geldim. İkimizde arabanın kaputuna yaslanmış bir tepeden uzak yıkık dökük bir mahalleye bakıyorduk.
Ateşin gerginliği neredeyse bütün İstanbul'da hissedilecek gibiydi, nereden başlayacağını bilemez bir hali olduğundan bir kaç soru yönelterek konuşmaya başlamasını sağlamak istedim. "Burada mı yaşadın?" Diye sordum. "Evet, 15 yaşıma kadar bu mahallede yaşadım." Dediğinde kafamı salladım. "Neden burayı görmemi istedin peki?" Dediğimde derin bir nefes çekti içine bir kaç saniye gözlerini kapatarak bekledi
"Kafanda çok soru olduğunu biliyorum, ben anlatsam ve bitirene kadar sadece dinler misin Beren. Kabalık etmek istemiyorum sana karşı sadece anlatma cesaretini bulmuşken bütün gizlim saklım içimden çıksın istiyorum. Sana anlatacaklarımı ben daha önce kimseyle paylaşamadım o yüzden benim için zor bir durum." Dediğinde ona daha da yaklaşarak " Beni buraya zorla sürükledin şimdide beni sessizce dinle mi diyorsun? Seni şu an ki ruh halimle dinleyeceğim katlanmak istemiyorsan geri dönebiliriz." Dediğimde olan gerginliğini bir kenara bırakarak "Tamam güzelim, hangi ruh halinde istiyorsan öyle dinle beni, ama lütfen sadece dinlemekle kalma duy beni artık." Dediğinde sadece kafamı salladım.
