GECE GİBİYİM

14. Bazı gerçekler

Not: Bu kitapta geçen kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünü olup her bir ayrıntısına kadar kurgudan ibarettir!

Keyifli okumalar dilerim...

Ne demiş William Shakespeare, İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor.

Doğru demiş. Ben korktuğum için bunca zamandır kaçar olmuştum sevmekten. Terk edilmekten korktuğum için uzak kalmıştım aşktan. Alışık değildim şefkate. Yabancısıydım böyle sevginin. Sanki her temas, her dokunuş, kalbime bir bıçak gibi saplanıyordu. Zamanla öğrendim sevilmemenin ne demek olduğunu. Sevgisizlik, boşluğun içindeki sessiz bir çığlık gibi yankılanıyordu. Her gün, baba eksikliğinin ağırlığı omuzlarımı biraz daha çökertiyordu. Oysa ne güzel hayaller kurmuştum, ne umutlar beslemiştim. Ama sensiz geçen her an, bu hayallerin birer birer solup gitmesine neden oldu. Sevdadan korkuyordum. Uzak duruyordim. Kalbimi kimseye bermiyorum. Yada belki de birini bekliyordu kalbim? Sahibini bekliyordu belki de.

Peki bulmuş muydu yaralı olan kalbim sahibini?

Bulmuştu.

Beklediği o biri gelmiş miydi peki?

Gelmişti.

Belki de biz ona gitmişizdir?

Hayatım boyunca kapanmayacak yaralar açıldı bende, babam tarafından. Ne acın var deseler, kısaca babam derdim. Ne derdin var deseler, babam derdim. Kim kırdı seni bu kadar deseler, babam derdim. Sonsuza kadar bunları demeye makhum edilmiştim.

Düştüğümde kollarına koşacak bir babam yok. Saçlarım kesildi, neden olan insanaları 'baba saçlarıma zarar verdiler' diye şikayet edecek bir babam yok. Üzseler, kırsalar göğsünde ağlayacak bir babam yok. Olmadı, hiçbir zaman olmayacak.

Ama sevdiğim adam var. O var artık ağladığımda gözyaşlarımı silen. Üzüldüğümde göğsüne çekip sarılan. Saçlarımı her daima okşamaktan vazgeçmeyen. Biri beni incitse hemen korurdu beni. Zarar görmeme dayanamazdı. O vardı işte, sadece o.

Arhan benim tesadüfüm değil, o benim kaderimdi.

Ve ben onunla kaderimi yaşıyorum.

Sabah gözlerimi açtığımda Arhan ile karşılaştım yine. Hafta sonu olduğu için uyanmamıştı. Çünkü genelde okula uyanmak için alarm kurduğunu söylemişti. Ben ise gece sık sık uyanmıştım. Bazen kabus bile gördüğüm olmuştu. Her uyandığımda Arhan'ı baş ucumda, yerde oturmuş ama başı benim başımın yanında uyurken görüyordum. Onu izleyerek tekrar uykuya dalıyordum. Rahatsız olabilirim diye yatakta uyumayı reddetmişti. Birkaç kez ben uyanınca oda uyanıp ben uyuyana kadar beklemişti.