GECE GİBİYİM

18. Geçmişin acı izleri

Not: Bu kitapta geçen kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünü olup her bir ayrıntısına kadar kurgudan ibarettir!

|Şarkılar: Kerem Keskin - "Travma", Slipknot - "Snuff"|

Keyifli okumalar dilerim...

Hayatım ve yaşadıklarım kocaman bir maskeli baloya benziyor. Yaşam kocaman bir sahne olmuş ve herkesin yüzünde anlaşılmaz maskeler bulunuyor. Ben o maskelerden ikisini indirmiştim. Acı bir gerçek olsada, bu bir gerçekti. Hayatım, maske takmış, gerçek yüzlerini o maske ardında saklayan insanlarla dolu. Hayatım her zaman bir denge meselesi olmuştur. Ve ben böyle büyümüştüm; Eğer bir kez dengeni kaybedersen düşebilirsin ama dengeni kaybetmekten korkmazsan ve sadece önüne bakarsan hiçbir zaman düşmezsin, yıkılmazsın.

Hayatımın bir parçası olan maskeli adamlardan biri babamdı. Hep kendimi kandırdım babam beni seviyor ama sevgisini belli etmiyor diye. Küçükken buna inandırılmıştım ben. Ama büyüdükçe babamın o maskesi düşmüştü. Büyüdükçe sadece kendimi kandırdığımın farkına varmıştım. Hayır. Farkına varılmaya mecbur bırakılmıştım.

Ve hayatımın bir parçası olan diğer maskeli ise tam karşımda duruyordu. Aynı kandan, aynı candan ama şimdiye kadar birbirimizden habersiz olduğumuz kardeşim.

Üvey kardeşim.

İlayda bana doğru bir adım attığı sırada ben sınıfın ortasına gelmiştim bile. Karşısında durdum. Açık kahverengi gözleri beni baştan aşağı süzdü ama şaşkınlığını gizlemeye bu yetmemişti. Gözleri gözlerimde durduğunda dudaklarını ıslattı.

"Sen..."

Gülümsedim. "Evet ben," dedim, ardından gülüşümü soldurup nefret saçan elalarımla tam gözlerinin içine baktım. Ve cümlemi tamamlamak için devam ettim. "Sevgili kardeşim."

Bunu beklemiyor olacak ki şaşkınlıktan ağzı açıldı ama tekrar geri kapatıp ifadesiz durmaya çalıştı. Bir adım öne atıp tam karşısında durduğumda üstten bir bakış attı bana.

Gülümsedim. "Ya da sevgili ablam mı demeliydim?" Güldüm sesli bir şekilde. "Ne garip öyle değil mi?" Bu kısımda yüzümü buruşturdum. "Kırk yıl düşünsem seninle değil kardeş bir yakınlığımın olacağı aklıma gelmezdi."

Bozguna uğramıştı. Söylediklerimi beklemiyordu. O başından beri kardeş olduğumuzu bilip en zayıf noktamdan vuruyordu beni. Şimdi ise sıra bendeydi. Bana söylediği her bir acı sözlerin bedelini ona ödetecektim. Her şeyden önce sevdiğim adamın bende sevdiği şeye zarar vermesini bedelini ona ödetecektim. Bunu yapmaktan asla çekinmeyeceğim, çünkü o bunu yaparken gözünü dahi kırpmamıştı. Kulağa basit bir şey olarak gelebilir, uzar ne büyüttün denilebilir ama benim için dünyaya bedeldi. Saçlarını seviyorum kelimesi benim için dünyalara sahip olmak demekti.