GECE GİBİYİM

19. On sekiz saat

Not: Bu kitapta geçen kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünü olup her bir ayrıntısına kadar kurgudan ibarettir!

Keyifli okumalar dilerim...

- 13 OCAK 2018 -

"Rauf dur!" diye bağırdı annem babamın kollarına yapıştığında. "Allah için dur!"

Babam annemi umursamadan kolundan yana itekledi beni kolumdan tutup sürüklediği sırada.

"Baba..." Ağlamaktan konuşamıyordum. "Baba ne olur yapma! Özür dilerim bir daha yapmayacağım."

"Kes sesini!" dedi babam durup beni ileri geri sarstığında. "Ben seni akıllandıramamışım daha önce. Benim kızımın eve geç gelmesi asla kabul edilemez! ADIMI KİRLETMEK Mİ İSTİYORSUN! NE İSTİYORSUN ALLAHIN BELASI!"

Annem doğrulup hemen babamın omzundan itekledi. "Ne diyorsun sen! AĞZINDAN ÇIKANI KULAĞIN DUYUYOR MU SENİN?!" Daha çok itekledi. Annemin istemeden yaptığını eylem daha çok sarsılıp kolumu yanda duran küçük sehpaya çarpmama neden oldu. Acımıştı. Ve ben bu acıyı sadece küçük bir inleme ile kapatmaya çalıştım.

Annem babamı ittirmeyi bıraktı. "Adımı kirletmek ne demek?! O senin kızın, sen nasıl onun hakkında böyle düşüne biliyorsun?! NASIL BÖYLE KONUŞURSUN, RAUF!"

"Yeter Lale!" dedi babam gür sesiyle kükreyerek. "Hep sen şımarttın bu kızı! Hep sen tepemize çıkardın! SENİN BOŞLAMALARIN YÜZÜNDEN KIZ KİM OLDUĞUNU UNUTTU!"

Annem şiddetle yumruğunu kaldırıp göğsüne vurdu. "O benim kızım! Benim kızım nerede nasıl duracağını... Nerede nasıl davranacağını biliyor!"

"O senin kızın olduğu kadar benimde kızım! Ve benim kızım olacak bu kız..." derken tuttuğu kolumu sıkıp ileri iteledi. "Adıma yakışır şekilde hareket etmek zorunda!"

"Baba..." dedim ağlamaktan neredeyse kısılan sesimle. "Bir daha yapmam. Ne olur beni o odaya kilitleme."

"Kes dedim sana sesini terbiyesiz!" Dediğinde olduğum yere sindim. Ağlamaktan kan çanağına dönen gözlerimi anneme çevirdim yardım ister gibi. Hızla babam beni sürüklemeye devam etti yine. Annem hemen benim kollarımı tuttu.

Annem "Rauf ne olur," dediğinde benimle birlikte annemide sürüklemeye başladı babam. "Yapma bunu. Gece karanlıktan korkar, dayanamaz soğuğa biliyorsun."

"Baba yapma yalvarıyorum," dedim hıçkırarak. "Anne..."

Babam beni en üst kattaki kullanılmayan bir odaya getirdi. Bu odada bir gece geçirmiştim daha önce bir defa. Hep soğuk olur bu oda. Ne ışığı var, ne penceresi. Çok korkunç olur bu oda.

"Baba..." dedim bir kez daha. Kapıyı açtığında bakışlarım karanlık odaya kaydı. Hızla başımı iki yana sallayıp babama kaldırdım elalarımı. "Baba hayır, ne olursun kapatma beni buraya!"

"Rauf yapma," dedi annem ağlayarak. "Bırak kızımı. Biliyorsun o karanlıktan korkar, dayanamaz orada."

Dinlemedi babam. Kolumdan tuttuğu gibi beni içeri fırlattı. Ağzımdan küçük bir çığlık koptuğunda hızla dizlerimin üzerine düşmüştüm. Bakışlarımı kapıya çevirdim. Babam zorla içeri girmek isteyen annemi kollarından tutup geri çekti. Kapıyı kapatmak için kapının kolunu tuttu babam.