BÖYLE SEVER 2

4.BÖLÜM

Kahraman Deniz~ Suç Mahalli

...

Kerem dik dik Emir'e bakıyordu. Emir ne diyeceğini şaşırmış gibi bakıyordu Kerem'e. Kerem Emir'in yanına doğru ilerledi. "Ne işin var burada dedim!"

Emir yavaşça ayağa kalktı. "Kara..."
"Ne işin var burada?!"

Emir boğazını temizledi. Nefesini verdi. Diyecek birşey bulamamıştı galiba. Neden bu kadar korkmuştu Emir? Kerem'den mi korkmuştu?

"Emir bizim kardeşimiz enişte." dedi Esin ayağa kalktığında. Kafamla onayladım sadece. Kerem gözlerini kıstı Emir'e bakarken.
Bana baktığında kaşlarını çattı. "Sana yazan Emir bu muydu?" diye sordu. Bir an duraksasam da kafamı salladım. "Evet Kerem ama sen Emir'i tanıyor muydun?"

Kerem tekrardan Emir'e baktı. Dişlerini sıktı bakarken. Emir yutkundu. "Ben artık müsadenizi isteyeyim."
Kerem sertçe Emir'in kolunu tuttu. "Hiçbir yere gitmiyorsun lan!"

Kerem'in elini tuttum, geriye çekilmesi için çektim biraz. "Sakin ol Kerem. Neden sinirlendin şimdi?"

Emir yakasını düzletti. Kısa bir ara Esin'e baktı. Kaşlarımı çattım Esin'e baktığımda.
Kerem nefesini verirken Esin'e çevirdi bakışlarını. "Sen nasıl kurtuldun Kenan'dan?" diye sordu hemen sonra.

Esin dudaklarını ıslattı, bir süre birşey demeden baktı. Kaşlarımı havaya kaldırdım. "Esin nasıl kurtuldun?" dedim hemen sonra.

"Kurtuldum işte." dedi Esin kestirip atar gibi. Gözlerimi kapatıp açtım. Yalan söylediği o kadar belliydi ki, ben kardeşimi her yerden tanırdım.

Kerem Emir'e baktı dik bakışlarıyla. "Sen kurtardın değil mi lan?! Utanmıyor musun lan kızları kandırmaya?.."

"Ne diyorsun Kara ya..."

"Kes lan!"

Kerem'in elini sıkıca tuttum. "Kerem sakin ol. Ne anlatıyorsunuz anlamıyorum."
Kerem bana baktığında nefesini verdi. "Bu Emir kim biliyor musun sen?" dedi sinirle. Kendine hakim olamıyordu.

Dudaklarımı birbirine bastırdım kısa bir süre. Emir'e baktım anlayamayarak. Kafasını salladı. "Naz, aslında ben size açıklayacaktım..."

Kaşlarımı çattım. "Neyi açıklayacaktın Emir?" diye sordum hemen ardından. Bir süre baktı öylece yüzüme.

"Ben," dedi yutkunmaya çalışarak. Gözlerimi kıstım bakarken. "Ben normal bir insan değilim Naz. Sizin gibi değilim."

"Ne demek sizin gibi değilim? Ne diyorsun Emir?"

Nefesini verdi bakarken. Ne diyeceğini gerçekten şaşırmıştı. Esin araya girdi çok geçmeden.
"Emir bizim gibi mahalle çocuğu değil Naz. Zengin bir iş adamı olduğunu saklamış..."

"Bir dakika ya. Sende mi biliyordun bunu? Bana söylemedin..."
Kafasını olumsuz anlamda salladı hemen. "Hayır, bende yeni öğrendim."

Annemin içeriye girmesiyle sessizlik hakim oldu. Elindeki tabakları masanın üzerine bıraktı. "Neden ayaklandınız, oturun hadi." dedi geçip koltuğuna yerleşirken.