2:30
Buse gözlerini yavaşça açtı. Gözlerini kırpıştırırken nerde olduğunu kavramaya çalışıyodu. Hastane yatağında olduğunu anlamisti.
Yanında koltukta uyuya kalmiş demir vardı. Saat kaçtı, buse niye burdaydı?
"Baba" dilinden dökülen kelime istemsiz çıkmıştı. Demir hafif uykusundan buse'nin sesiyle uyanıp kalkmıştı.
"Uyanmışsın" demir koltuktan kalkıp kolundaki saate baktı. Buse doğrulup konuşmaya başladı.
"Çok kötü bi rüya gördüm demir, acayip korkunçtu. Ben neden burdayım bide? "
Buse normaldi. Demir babasına isyan bağırışları beklerken tam tersine buse sakindi.
Ama buse rüya sanmıştı.
"Bayıldın, ne rüyasıymış o bakalım"
"Babam ölüyodu inanabiliyo musun. Yaşamazdım ben o ölse, intihar ederdim. Sahi babam uyandı mı"
Demir duyduğu cümlelerle yüzünü düşürürken buse'ye tekrardan bu acıyı çektiricekmiş gibi hissetmişti. Buse'nin bunları hatırlamaması kötü olmuştu. Buse umutla bakarken demir ağzından zorla çıkan kelimeleri sırasıyla dizdi.
"Buse.... hatırlamıyo musun hiç bişeyi"
Buse demir'e baktı. Yüzünde düşünceli bi hal almıştı ama hala hatırlamadığından aynı sakinlikte kalmıştı.
"Hatırlamadım demir noldu"
Demir derin bir iç çekip ayağa kalktı. Buse'nin yatağının yanına oturdu.
"Buse...baban dün,.. aramızdan ayrıldı. Senden ondan bayıldın"
Buse başından aşşağı kaynar sular dökülmüşcesine şok içinde demir'e bakıyodu. Gözleri yavaşça yere düşerken yüzündeki ifadeler değişiyodu.
Hatırlamıştı babasının ölümünü.
Buse gözlerinden pul pul akan gözyaşlarıyla üzerindeki çarşafı kenara itti. Ayağa hızlıca kalkıp kapıya doğru koştu.
"Buse! "
Demir hemen onun ardından kalkarken buse kapıyı açıp koridorda koşmaya başlamıştı.
"Yalan söylüyosun demir, ba-babam beni bırakmicak iyilelicek"
Saçları koşarken dalgalanan... elleriyle gözünden akan yaşları silen buse...
Babasının odasını arıyodu, ardında demir, gözünde yaşlar, ağzından çıkan tek kelime.
"Baba"
Buse merdivenlere geldiğinde basamakları tek tek iniyodu. Demir ikişer ikiler indiği basamaklarla buse'nin kolunu tutabilmişti.
"Buse dur" karşılarından ellerinde tost ve suyla gelen eylül buse'nin uyandığını görünce elindekileri yanındaki güvenliğe verdi ve oraya doğru koştu.
"Bırak demir babam ölmedi odada beni bekliyo gidicem"
Demir buse'nin bu hallerinr dayanamadığından yavaşça bıraktı kollarını.
Kabullenmesi lazımdı, babası ölmüştü.
"Buse" eylül'ün sesiyle aniden ona döndü buse. Hemen yanına gidip eylül'ü sarsarak sordu.
"Buse babam ölmedi dimi, sen bana yalan söylemezsin eylül. Nolur bana ölmedi diyin nolur"
Eylül sesini çıkaramadan öylece bakıyodu.
