Fanfiction oparte na grze Duskwood produkcji Everbyte.
W grze nazwałam swoją bohaterkę "Lena" i tu też będzie się tak nazywać.
Po pięciu latach od wydarzeń związanych z porwaniem Hanny, nasi przyjaciele ponownie spotykają się w Duskwood, tym razem...
Pamiętasz ją? Założę się, że tak. Na początku się wkurzyłeś, że nazwała Cię przerażającym facetem hihihi... 🤭
Z resztą, nie sądzę, żebyś kiedykolwiek był w stanie zapomnieć kogokolwiek z tamtej paczki. Jesteś...
Hmm, nie chcę, żeby to zabrzmiało uwłaczająco
Ale zawsze uważałam Cię za wrażliwą i czułą osobę, mimo że musiałeś ukrywać się za maską i twierdziłeś, że kiepsko odczytujesz emocje.
Wracając do tematu...
Mam pojechać do Duskwood. Waham się, jeśli mam być szczera. Ale to już pięć lat. Wyobrażasz to sobie? Jak to szybko zleciało.
W każdym razie Lilly bierze ślub i dostałam od niej zaproszenie. Jest jej strasznie przykro, że nie może Cię zaprosić. Uspokajam ją, że pewnie i tak nie miałbyś ochoty przychodzić ze względu na tłum obcych ludzi no i Waszego ojca.
Ale ciekawa jestem jak faktycznie by było. Myślę, że na pewno bardzo chciałbyś być przy niej w tym wielkim dniu. I chciałabym tam pójść za Ciebie - narobić mnóstwo zdjęć, które później moglibyśmy razem obejrzeć, a Ty śmiałbyś się z moich krzywych min. Nie wiem czy wiesz, ale jestem "Mistrzem drugiego planu"
Właśnie! Ty nadal nie wiesz, jak wyglądam! Ja już wiem, bo widziałam Cię wtedy na monitoringu. Tak piąte przez dziesiąte, bo kiepska jakość była i trochę ciemno, ale zawsze coś. Nie sądziłam, że będziesz taki wysoki. Nigdy nie ustawiam profilowego, bo swoje zdjęcia wolę pokazywać tylko znajomym. Zaraz wyślę Ci jakieś selfie. Ale ostrzegam, nie jestem zbyt fotogeniczna.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Więc jak mówiłam, trochę się waham, bo to jednak Duskwood. Na co dzień staram się o nim nie myśleć, ale gdy już to robię, to zawsze boli mnie serce i jest mi po prostu tak jakoś dziwnie, nieswojo. Czuję lekki niepokój.
Może gdybym mogła być tam z Tobą...
Tęsknię za Tobą Jake, bardzo
Wysłała. Następnie gapiła się w ekran dopóki sam nie zgasł i otarła pojedynczą łzę. Po tych kilku latach przestała aż tak bardzo się emocjonować i zaczęła traktować te wiadomości trochę bardziej jak pamiętnik. Ale tym razem było inaczej - bardziej osobiście.
Ogarnęła się i wróciła do przygotowywania wieczornego jedzenia, cały czas zastanawiając się czy jechać. I nie mogąc zasnąć, podjęła decyzję - że tak.
.
.
.
.
.
.
.
02:53 odczytano
~~~~~~ Zdjęcie dziewczyny znalezione na pintereście (nie wiem kto to): https://pl.pinterest.com/pin/351912464766158/
