Küçük Bir Balo Faciası

24) Güven Bana

Baloya son 2 gün kalmıştı.
Herkes mükemmeldi. Defne ile Ramazan balo kraliçesi ve kralı olur büyük ihtimalle. Çünkü Ramazan Defne'den öğrendiği dans hareketlerine çok hızlı bir şekilde uyum sağlıyordu. Narin hareketlerle Defne'yi bir melek gibi döndürüyordu. Zeynep ile  Kerem ise çok romantiklerdi. Sanırım kusabilirim. Kerem bazen gerçekten romantikti ama bazen de hiç birşey yokken Zeynep'e iltifat ediyordu. Tam Zeynep'likti. Defne onları çok tatlı buluyordu. Bende başta tatlı buluyordum fakat bu ikili kaynaştıkça daha vıcık vıcık oluyorlardı. Ece ile Göker ise mesafeli bir şekilde danslarını edip bırakıyorlardı. Onlarınki kesinlikle geçiciydi. Alara ile İdris'i birlikte göremedim ama onlarda danslarını ediyolardır büyük ihtimalle. İrem de hâla depresyondaydı. Bir taraftada kavga ve dövüş ile Egehan ile ben uyduruk hareketler yapıyorduk:))
Hâla öğrenememiştim dans etmeyi. Egehan çok mükemmel dans ediyordu. Ama işte sorunda buydu: Salondaki en iyi dans eden Egehandı.
Hareketleri çok zordu. Ona uyum sağlamak için elimden geleni yapsamda olmuyordu.
Biraz sonra herkes son provaları yapıcaktı.
Kulaklıktaki şarkı değiştiğinde omzumda dokunan elin kim olduğunu öğrenmek için arkama baktım.
Egehandı.
Şaşırmıştım çünkü daha saat 6.50 idi.
Burda ne işin var?,dedim şaşkınlıkla.
Günaydın, gülümsedi. Gamzeleri belirmişti.  Ona yakışıyodu ama bu gamzaler eskide kalmıştı diğer bütün güzellikleri ve kusurları gibi. Benim aklımda yalnızca hataları vardı.
Asıl senin burada ne işin var ?,dedi yanıma oturarak.
"Gündoğumunu izliyorum."
"Yalnızca biz kaldık değil mi?" dedi ve o da güneşi seyretmeye başladı.
"Ne biz kaldık?" ona doğru dönerek.
"Dans edemeyen..." dedi buruk bir gülümsemeyle. O da üzgündü. Herkesin bir şansı vardı biz dışında...
İç çektim.
"Bana hiç güvendin mi?"
"Sanırım, hayır."
"Bir kere...bir kere güven bana."
Tereddütteydim.
Bir kez daha güneşe baktım. Sanırım ona güvenmem için bana yeterince zaman tanımıştı.
Ayağa kalktı, "Kararını verdin mi?" diye sordu.
Ona kararlı gözlerle baktığımda elini uzattı. Elini tuttum...
Sanırım ona güvenmiştim.
Güven dönüşü olmayan duygulardan biridir.
Birine güvenirsin ve beklersin...
Ya seni bırakmaz ya da hayal kırıklığıyla sonuçlanır.
"36 dakikamız var sonra okula doğru yola çıkarız."
Gündoğumunu seyretmek için kendime çimenlik okulun yakınlarında bir tepe seçmiştim. Burası biraz yüksekti ve deniz gözüküyordu. Manzarası çok güzeldi ama Egehan niye burda onu hâla anlamamıştım.
"İstediğin bir şarkıyı seç."
Biraz düşündüm ardından spotifya girip Yüzyüzeyken Konuşuruz "Son Seslenişim" açtım.
"Yüzyüzeyken Konuşuruz? Güzel bir zevkin var..."
Yanına gittim.
"Şimdi senden kendini bana bırakmanı istiyorum yalnızca bu. Şarkıya odaklan. Gözlerini kapat ve..."
Gözlerimi kapattım dediği gibi kendimi ona teslim ettim. Belimden bir eliyle kavradı ve dansa başladı. Ayak hareketlerini hissedebiliyordum. Sanki şarkını içinde gibiydik... Güzel bir yakınma yavaş ve narin adımlar... Evet bunu beceriyorduk. Beni kendine çektiği anda bunu durdurmak yerine eşlik etmek istedim. Kafamı omzuna yaslandım ve yavaş yavaş devam ettik.
Bu
Çok
Güzeldi
Rahatlamıştım, duygular etrafımda dönüyor gibiydi.
Dans dedikleri bu muydu? Bir kaç hareketle kalmayıp hayatın zıttına gitmekti sanki.
Şarkı değişti ,ritim değişti ve birden duygularda değişti.
Mırıldanmaya başlamıştım farkında olmadan.
Sen benim başıma gelen en güzel şey
Anlamı yok, anlamsız sen yokken herşey
Beni yine sev, beni yine sev, beni yeniden sev
Sensiz bu dünya gözümde hiç birşey...
"Sen Benim Başıma Gelen En Güzel Şey" çalıyordu.
Şarkı değişince ona uyum sağlamak çok kolay gelmişti.
Bir sonraki sözlerde Egehan da eşlik etmeye başlamıştı.
Sen benim başıma gelen en güzel şey
Anlamı yok, anlamsız sen yokken herşey
Beni yine sev, beni yine sev, beni yeniden sev
Sensiz bu dünya gözümde hiç birşey...
Bir kaç şarkı ile de dans edip yorgun düştükten sonra ikimizde kendimizi çimenlere attık.
"Yaptım mı?"
Egehan bana döndü ve gülümsedi.
"Yaptık"
İkimizde mutluyduk.
"Dans böyle bir şey miymiş?"
"Evet, çoğu insan dansı sadece hareket sansa da bence dans anlatılamaz,yaşanır..."
Telefondan "Ah Canım Sevgilim" çalmaya başlayınca aynı anda konuştuk.
"En sevdiğim şarkı"
Gülüştük. Belli ki zevklerimiz aynıydı.
Şarkı bitene kadar birlikte yerde yattık.
Şarkı sonlanınca okula doğru yol almaya başladık.

Güven böyle bişey miydi?
Zor olsada güzeldi...
Zaten öyledir ya: İmkansızlar en güzelidir.