Küçük Bir Balo Faciası

8)Kıvılcım...

Okula gelmiştim fakat daha adım atmadan kapıda bizimkilerin koşarak bana gelmesini gördüm.
Ne olduğunu sorduğumdaysa dün ne olduğuna dair Defne hiçbir şey anlatmaması benim anlatcağımı söylediler.
Ve dün olanları anlatım.
Ece "Peki Tunahana güvenebileceğimizi nerden biliyorsunuz?"
Hass...Defne ile birlikte aklımızdaki tek şey diğer doktorlara söylemesiydi.
Elime telefonu almamla aramam bir oldu.Açtığı gibi birine sorup sormadığını sordum.Ve telefonu kapattım.
Defne merakla "Ne oldu?Birine söylemiş mi?"
Hayır, dedim.Kimseye söylememiş,kendisine güvenmemizi istiyor.
Herkesin içi rahatlamıştı.
Kafamı kaldırdım.Birden Egehanın bana baktığını gördüm.Bir süre bakıştık.Gözlerinde bi umut kıvılcımı vardı.Bendeyse o kıvılcımdan çıkan ateşin külleri...
Müdürün sıraya girmemiz hakkındaki uyarısıyla gözlerimi geri çektim.
Aklımda o vardı.Ama biliyordum ki artık ona karşı birşey hissetmiyordum.Yalnızca kırdığı kalbimi hatırlıyorum.
Sınıfa girdik.İlk ders Dindi sınıf öğretmenimizle.Sırama oturdum.Defne de yanıma,Batın normalde bana sataşırdı gözlerim onu aradı.
Sırasındaydı arkasında oturan Ecrin le konuşuyordu.Çok yakın biçimde...
İçimde bir burkulma oldu.
Hissetmediğim bir duyguydu.
Umursamak istemedim yine gözüm kayıyordu.
O sırada Defne seslendi yine 2 saniyelik Osmanla bakışmalarını anlatıyordu.
Dayanamadım.Ve birden bağırdım.
Yeter!Defne.Bıktım artık şu Osmandan.Bunun gerçek aşk olmadığını biliyosun dimi?!Gerçekten ona karşı bir şeyler hissediyor musun?,dedim öfkeli bir şekilde.
"Şuana kadar bütün aşık olduğum dedigin kişilere karşı hiçbir şey hissetmedin değil mi?Bunu sende biliyorsun...Kimi sevdiğini.Aşkı yalnızca kalbini dinlersen bulursun.Ve sen hiç kalbini dinlemedin kalbinse pes etti artık senin saçmalığından o yüzden seçim yapamıyorsun biraz sus ve kalbinin konuşmasına izin ver."cümlelerin hepsi tek nefeste dilimden dökülüvermişti.
Nasılmış aşk ne hissetiriyo sana sanki yaşadın!,dedi Defne.
Güzel bi duygu ama ağır...
Onun yanından geçerken kalbin seni ona çekiyor.İstemsizce...
Ateşin çıkıyor,başın dönüyor...
Ayakların ona gidiyor,kalbin ona çarpıyor,dengen bozuluyor.
Yalnızca beynin düzgün çalısıyor.
Ama kimse onu dinlemiyor.
Sonra seni reddediyor ve herşey yıkılıyor kalbin paramparça oluyor,ama gözyaşlarını saklaması lazım.İşte geri kalan tek parçan kalbinden akan hüzünlü kan...
Uzun bir sessizlik olmuştu.İkimizde kimden bahsettiğimi iyi biliyorduk.
Defne pişman olmuştu.Dudaklarını araladı ama vazgeçti...
Ve hoca girdi.
Derse başlamadan ağzından çıkan tek şeydi.
Çocuklar Ceylin arkadaşınızı dün gören oldu mu?
Bunu çok sinirli söylemişti.
Ve biz ise çok endişeli bir sessizliği tercih ettik.