AMARE +18 | YARI TEXTİNG

*Bölüm 15

-Nil

Normalden daha sakin geçen nöbetimin ardından lojmanın yolunu tuttum. Kendimi iyi hissediyordum. Duş alıp bişeyler atıştırıp yola çıkabilirdim. Tabi öncesinde valizimi hazırlamalıydım. Eve vardığımda önce hızla duşa girdim. Kişisel bakımımı tamamlayıp gerekli malzemeleri valize yerleştirdim. Hava soğuk olduğu için çizme giymeye karar vermiştim. Siyah dizüstü eteğimi ince siyah çorapla kombinlemiştim. Üzerine de gri kazak. Küçük siyah küpelerimi de takıp aynadaki halime baktım . Gri kabanımı da giyip kombini tamamladım.
Valize de bir takım pijama ve kot tişört kombini koydum. Belki lazım olur diye de düz şık siyah bir elbise. Gerekli diğer tüm malzemeleri de koyup kapattım . Alt üstü kaç günlüğüne gidiyordum ki.

Evden çıkmadan Mete ve Çelik e yola çıktığıma dair mesaj attım. Cevap çok beklemeden geldi.

ÇELİK: Dikkatli gel. 2 saat ama dinlenmek istersen mola vererek gel. Ve kahvaltı yapma sana mükemmel bir sofra hazırlıyorum :)

METE: Tamam. Dikkatli ol.

Mesajları okuyunca yüzümde gülümseme oluştu.Bir şeyler yemiştim ama çok da değildi.Onun elinden ne olsa yerdim. Radyoyu açıp yola koyuldum. Birdiler iki oldular. İkisine de Nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyordum. En iyisi onlar nasıl gelirse öyle karşılık vermek..
Daha önce sevgilim olmuştu. Aslında ufak tefek flörtler de diyebiliriz. Çok zorlama bir şekilde ilerlediği için iki tarafta mutlu olmamıştı ve bitmişti. Çelik le de böyle olsun istemiyordum. O yüzden daha sakin ve yavaş ilerlemek istiyordum.

Benimle flörtleştiğini anlayabiliyordum yine de içimde korku yok değildi. Bazen erkekler  her şeyi biz kızlar uydurmuşuz gibi aniden sen benim arkadaşımsına başlayabiliyorlardı. O yüzden temkinli olmakta fayda vardı. Ama eğer gerçekten hoşlanıyorsa benden o zaman şovu seyredin :)

Düşüne düşüne yolu tamamlamak üzereydim. Telefonumun sesi ile kendime geldim. Çelik arıyordu. Uzun zaman sonra sesini duyacaktım. Birazdan görecek olmam hiç bişey değiştirmiyordu hala heyecandan kalbimin atışını dışardan hissedebiliyordum.

Telefonu cevapladığımda sesi arabanın içinde duyuldu.

-Efendim?

-Nil nerdesin ?

-Az kaldı 10 dakika falan var.

-Tamam. Seni karşılamamı ister misin? Gelebilir misin?

Heyecandan boğazım düğümlendi. Yüzümde salak saçma bir gülümseme vardı. Yanlarına varmadan bu sırıtmayı kesmeliydim.

-Hayır. Kendim bulabilirim. Teşekkür ederim.

Sesimden gülümsediğim anlaşılıyordu. O da gülümseyerek cevap verdi.

-Peki o zaman. Bekliyorum seni.

Araç ile dar sokaklara girdiğimde iyice yaklaştığımı biliyordum.Kalbim bir kuş gibiydi. Dışardan sakin gözükmek için büyük çaba harcıyordum. Son köşeyi de döndüğümde artık apartmanı görebiliyordum. İstemsizce arabayı yavaşlattım. Daha sakin ilerlemeye başladım. Tadını çıkara çıkara gidiyordum. Evin önüne yaklaştığımda aracı uygun yere park ettim. Ama araçtan inemedim. Başımı kaldırıp dairelerine doğru baktım.Kapalı perdelerde bir hareketlilik yoktu.Derin bir nefes aldım. Gözlerimi kapattım .Hadi kızım yapabilirsin. Sakin ol cool ol. Derin bir nefes daha.

Camıma tıklatılması ile yerimden sıçradım. Başımı çevirdiğimde araca doğru eğilmiş Çelik ile göz göze geldim. Sırıtıyordu.