Ortamda garip bir sessizlik hakim. Kerem hala şok içinde. Gözlerini baktığı yerden ayırmıyor. Diğerleri de şaşkın ama ilk duyduklarında ki kadar değil. Melisa hala iğrenç bir şekilde sırıtıyor. Abim... Abimin düşüncelerini anlayabilmem şuan imkansız. Sadece bana bakıyor. Başka hiçbir yere bakmadan, hiçbir şey söylemeden. Ben yere bakmayı tercih ettim şuan. Melisa, Kaan ile aralarında olandan dolayı beni suçlu buluyor. Keşke o an ona söylemeseydim. Ama olan oldu bir kere.
Melisa:
-"Eee Bir şey demeyecek misiniz? Murat abi kızmayacak mısın?"
Murat abim:
-"Hayır. Kızmayacağım. Hadi biz gidelim abim gel."
Abim şuan çok sakin davranıyor. Neden bilmiyorum. Belki de tek iken söyleyeceklerini söyleyecek. Elini sırtıma koydu. Arabaya yürüttü. Oturdum. Oturdu. Arabayı sürmeye başladı. Hala hiçbir şey söylemiyor. Kafayı yemek üzereyim. Daha fazla dayanamayacağım.
-"Bir şey söylemeyecek misin?"
Murat abim:
-"Ne söylememi bekliyorsun?"
-"Bimem."
Abim arabayı durdurdu. Ve konuşmaya başladı.
Abim :
-" Bak abicim, seninle açık konuşucam. Sen benim biricik kardeşimsin. Yeri geldi annem yeri geldi babam yeri geldi kardeşim yeri geldi dostum oldun. Senin hakkını ödeyemem bu yüzden. Ben hep senin daha küçük olduğunu düşündüm. Hiç büyüğüne inanamadım. Sen aslında bununla birlikte bana büyüdüğünü gösterdin. Eğer gerçekten seviyorsan ve oda seni seviyorsa... Ne bileyim kızım anladın işte. Yalnız benim Bi abi olarak görevimi yerine getirmem lazım. Öyle efendime söyliyim yok elleşmeler, koklaşmalar, öpüşmeler, sevişmeler işte ne bileyim gizli gizli buluşmalar falan. ASLA! Her şeyden haberim olacak. Ona göre anlaştık mı? "
-" Anlaştık abim. İyi ki varsın. Seni çok seviyorum. Yalnız ne yalan söyliyim senden böyle bir konuşma asla beklemezdim. "
Abim:
-" Sende iyi ki varsın bende seni seviyorum. Ve bende beklemezdim merak etme. "
:)
Gülüştük ve eve geldik. Abim dışarı çıktı. Ben koltukta uzanıyorum. Ve şuan tek düşündüğüm şey Kerem. Acaba ne düşünüyor? Yazsam mı? İllaki konuşmanın devamı gelir bence. Bir cesaret yazmaya karar verdim.
-"Selam Kerem. Nasılsın?"
Yeter bence. Aa yazar yazmaz mavi tik oldu. Ne yani oda bana mı yazacaktı!?
❤️:
-"İyiyim. Sen?"
-"Bende iyiyim..."
Bir müddet ikimizde yazmadık. Ve bu anı ilk bozan Kerem oldu.
♥️:
-"Melisa'nın söyledikleri doğru muydu?"
-"Şey,evet."
❤️:
-"Şeyma. "
-"Kerem? "
❤️:
-" Bende sana aşığım."
Ne inanamıyorum şuan. Aylar üstüne çok şükür güzel bir haber aldım.
-"Gerçekten mi?
❤️:
-" Evet. Gerçekten. Şeyma, "
-" Efendim? "
❤️:
-" Çok güzelsin. "
-" Seni seviyorum."
❤️:
-" Ben de seni sevgilim. "
Sevgilim yazdı bayılıcam galiba şimdi.
❤️❤️❤️
Melisa... O konuya gelecek olursak. Onunla her şeyim bitti şu andan itibaren. Ona karşılık vermeyi düşünmüyorum. Ama artık benim için sokaktan geçen bir insandan farkı yok. Abime Kerem'le olan konuşmamızdan üstün körü bahsettim. Dışarı çıkıp buluşma izni aldım. Ve evden çıktım. Sahile gidicez sanırım. Kerem evin önünden aldı beni. İkimizinde ağzını bıçak açmadı gelene kadar. Sahile varınca biraz deniz kenarında yürüdük. Sonra bir kafeye girdik. Kahve içtik. Birazcık elini tutmuş olabilirim.
-"Bena ne zaman aşık oldun ?"
Kerem:
-"Seni ilk gördüğüm de."
-"Seni seviyorum sevgilim."
Kerem:
-"Seni seviyorum güzelim."
Ona aşığım. Evet. Kerem'le deliler gibi aşığım.
~~~
Beni eve bıraktı. Eve girene kadar gitmedi. O yüzden eve girdim. Ama sonra kedilerin mamalarının bittiğini hatırladım ve tekrar çıktım. Fakat bir gariplik vardı. Sanki birileri beni takip ediyor gibi hissediyordum. Köşeyi döndüm. Döndüğüm anda arkadan biri ağzıma peçete olduğunu düşündüğüm bir şey kapattı. Sokak bomboştu. Gerisi kendisini karanlığa bıraktı...
