Fabroa's Sanctuary

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen:Finale
"Back to Fabroa's Sanctuary"

     Hindi ko alam Kong paanong mga paraan ang mga ginawa ko para makapunta dito sa rest house ni Fabroa,napakabilis ng mga panyayare. Pakababa ko ng terminal kasehodang nakipag agawan ako ng sakayan sa bus. Halos hindi ko na kinuha ang sukli ng isang libo sa tricycle makarating Lang dito.

Tila nawala ang pagod ko ng makita ang rest house niya. The memories began coming back to movie na tila be pelikula.

Hindi ko mapigilang mapangiti. This is it Khael,hindi ngayon ang panahon para mag rewind ng lahat. Kailangan maabutan ko si Fabroa!

Pero what if..wala na siya?

What if wala na Kong maabutan?

What if hanggang doon na Lang talaga kami?

Parang gusto Kong maiyak sa mga what if na naiisip ko.

Napailing ako,nandito na ko,dito Pa ba ko hihinaan ng loob.

Sana nandito ka Fabroa!

Hayaan mo Kong masabi at iparamdam sayo ang nararamdaman ko.

Agad akong naglakad at akmang kakatok na sana ako sa gate ng rest house ng makitang bukas iyon.

Napakunot noo ako, I gently goes inside.

Wala Pa ring bago sa rest house ganun Pa din. Ganun Pa rin ang itsura mula ng iwanan ko ito.

I gently walks to the door,it was closed,pano Kong walang tao?

Di naman nakabukas ang ilaw.

Pero bukas naman yung gate!

"Fabroaa!!! Nandyan ka ba?!"malakas na sigaw ko sabay katok sa Pinto.

"Lumabas ka please kung nandiyan ka,ako toh si Khael! Hoyy!"

"Gusto ko Lang naman makita ka ..kasi ano parang di ka na nagpaparamdam,bigla ka Lang ng ghost ng di ko alam Kong ano ang rason!"

"S-sabi mo mahal mo ko..sabi mo sasamahan mo ko.."hindi ko na namalayan na tumutulo na ang luha sa mata ko.

"Fabroa...m-mahal din kita...g-gusto ko din...malaman mo ang feelings ko sayo kaya please sana lumabas ka na..." Bulong ko.

Napaupo na Lang ako sa may hagdan ng pinto nila. I can't help but to sob. This is hopeless for sure nakaalis na siya anong oras na oh,naririnig ko na ang pagtiktilaok ng mga manok.

Ofcourse nakaalis na siya,how dumb of me. Tuluyan na akong napahagulgul sa mga palad ko.

Wala na..siguro talaga hanggang dun na Lang kami ni Fabroa. Were not meant to each other .

That idea is like a knife stabbing to my heart. Atleast kahit sa maikling panahon nabigyan ulit ako ng chance na makasama siya.

"Khael?!" Biglang nanlaki ang mga Mata ko ng marinig ang pamilyar na boses na yun mula sa likod ko.

Bumilis ang tibok ng puso ko. It can't be! Nagiilusyon na siguro ako.