Fabroa's Sanctuary

Chapter Thirteen

Chapter Thirteen
"Aanhin ko ang lahat kung wala ka?"

   Jace!! Sandali Lang!!" Marahang sigaw ko sa ngalan ni Fabroa. Niyaya niya Kong mag picnic sa may dalampasigan ng Bayan ng Joroan.

Hindi ko alam kung pano kami napunta dito pero ang mahalaga ngayon ay mahabol ko siya .

Ang bilis bilis niya Pa naman gumalaw.

"Hoyy!!" Sigaw ko, he chukles and stood up and looks at me.

Hingal -hingal na ko ng makarating sa harap niya.

"Akala ko ba magkasama tayo,bat mo ko iniwan?!" Nakasimangot na saad ko.

Pero ang loko nginisihan Lang ako at nakuha pang umiling.

Hindi porque pogi siya ay pwede niya Kong daanin sa pagpapacute niya. Hindi mo ko madadaan sa ganyan Fabroa!

"Lumang style na yan Fabroa,your charms won't work on me!" Taas noong saad ko.
Sino ba ko sa akala niya?

I'm Khael one of the future veteran journalist in the Philippines.

"Oh really?" Nakangising saad niya Pa,and then he smiled at me.

Dang! Not that smile!!

Ramdam ko nanaman tuloy ang tila pag karera ng tibok ng puso ko.

Alam na alam niya talaga kung paano ako paaamuhin.

He gently hold my hands at marahang hinila niya ko papunta sa may shores ng dagat.

I can't help but to smile as the water touch my feet and the fresh ocean wind blow my skin.

This is perpect,para sakin iyon na ang pinakamagandang moment ng buhay ko.

Pakiramdam ko nun pag aari namin ni Fabroa ang buong mundo.

Kung panaginip Lang toh ayuko ng magising.

"Jace..I want you to-" di ko na natapos ang dapat sanang sasabihin ko ng harapin ako ni Fabroa, puno ng pagsuyo ang mga Mata niya and his smile.

Bakit ganun,pakiramdam ko kinukurot ang puso ko sa ngiti niyang yun.

I could read the bitterness and sadness on his smile.

"Im glad I spend my time with you, Mahal kita Khael "he slowly lean to me and gently kiss my forehead.

Ramdam ko ang dahang-dahang pagpatak ng mga luha sa mata ko. No this can't be!!

I hug him so tight.

"J-jace"kabadong bulong ko.

"I want you to live your life to the fullest" bulong niya.

N-no!! This can't be happening!!!

Agad kong inangat ang tingin ko sakanya.

"N-no no please Jace you can't leave..me!" Anas ko sa pagitan ng pagpatak ng luha ko.

He just smile as his body slowly disappeared like a bubbles.