Kıskanç sanji

olmaz. olamaz. olmayacak.

3ji
Bugün içim bi kötü. Çok sıkıcı olduğundandır. Yada hocalar ödevleri kontrol edip yeniden ödev verdiğindendir. Şerefsizliğe gel ya bundan zevk alıyolar artık başka açıklaması olamaz. Neyseki son dersteyiz sıkıntıdan ölücem. Dışarıyı izliyorum sıkıntıdan. Hale bak.

Robin:Evet bu kadardı kaldığımız yeri biri işaretlesin, toparlanabilirsiniz. Ama henüz çıkamazsınız.

...:Ya hocam çıkış saati ama!

Robin:Çocuklar müdürün kesin isteği. Benimle alakalı bir şey değil. Ses yapmayın serbestsiniz. Ben çıkabileceğiniz zaman haber vericem.

Millet kapının önüne doluşup robin-chwanın haber vereceği zamanı beklemeye başladılar robin-chwan da benim yanıma gelince bizimkiler yanımıza geldi.

Nami:Kız robin ne oluyor ya niye çıkamıyoruz?

Robin:Okula önemli biri gelmiş inceleme yapmaya. Kim olduğunu yada ne incelemesi yapacak bilmiyorum.

Luffy:Çıkıp bakak mı!

Usopp:Oldu luffy, başka?

Luffy:Bide Sanji bana et yap ama sen yap!

Nami:Uf luffy seninle hiç uğraşasım yok ama niye size kim olduğunu söylemediler ki?

Chopper:Belki ünlüdür?

Sanji:Ünlü biri bu okulu ne yapsın Chopper.

Chopper:Belki çocuklarını yazdıracaklardır?

Luffy:Bakalım! Bakalım! Bakalım! Hadi canım sıkıldı..! Macera! Hadi zoro gel beraber gidelim! Uyuyoh. Ehm... ZOROĞĞĞ UYAN LAĞĞĞ!

Zoro:Senin ben yapıcağın işe luffy... Ne oldu?

Robin:Kaptan! Sesini alçalt lütfen!

Luffy:Hhehehhe ama uyandı bak!

Sanji:Bir gün sağır olucaksın.

Zoro:Belli!

Usopp:Aa siz insan gibi konuşur muydunuz?

Robin:Evet, bu çok ilginç?

Sanji:Ee yani ne olmuş?

Nami:Yok bişi sessizlik olması güzel. Bağırmanızdan daha iyi.

Sanji:Sizi mutlu ettiğime çok sevindim nami-swaaan~

Koca gülümseyişim bittiğinde ona baktım yandan minik bir gülümsemeyle. Arkasına yaslanmış kollarını bağlamıştı ben ona bakınca o da bana baktı biraz bakıştık. Yumuşak bir yüz ifadesiyle. Ama luffy'nin kudurukluğu yüzünden bana bakmayı bırakıp luffye döndü. Ya kaptan kurtlu musun yahu.

Luffy:Ya ne konuşuyorsunuz! Benim canım çok sıkılıyor! Robin ne zaman çıkıcaaaz!

Robin:Kaptan-

Sanji:Dedi ya luffy söylicem diye az bekle sende aaa!

Luffy:Ya ama sanjiiii..! Çok sıkıldııım!

Sanji:Yapabileceğim hiç bir şey yok luffy!

Robin:Aslında gizlice çıkabiliriz ha ne dersiniz ama sessizce. Ne dersin kaptan sessiz bir şekilde sıvışıp kaçmaya?

Luffy:Kesinlikle evet derim!

Chopper:Vay canına Robin nerden çıktı bu asilik bir anda?

Robin:Luffyden kaptım bende hadi gelin~

Luffy:YAHHUUU!

Heyecanlandım ha! Sağıma soluma dostlarıma ve ona baktım kararlı bir gülümsemeyle kafamı hafif eğip kaldırdım. O da normal yüz ifadesinden sinsi bir gülümsemeye bürünüp aynı hareketi yaptı bana. Bana!
Umarım bundan sonra aramız düzelir hep böyle devam ederiz. Lütfen ne olur...

3. Person bakış açısı(herşey)
Ekip gizlice tüm sınıfa bir şekilde görünmeden sınıftan çıkar ve koridorda dikkatli bir şekilde yürümeye başlar.

Usopp:Umarım müdür ve misafirine yakalanmayız.

Nami:Eğer yakalanırsak içimizden biri ölüyomuş taklidi yapsın ki bir bahanemiz olur.

Sanji:Çok akıllısın nami-swan~

Robin:Geldik sonunda sorunsuz bir şekilde çıkışa ulaştık.

Ekip kapının önüne ilerleyip kapıyı açtılar ve çıktılar ama kapının önü üç tane siyah arabalar ile doluydu. Herkes bu arabalar herhalde o gelen kişiye aitdir diye düşünüyordu. Arabaların şöförleri dışarıda arabalarına yaslanmış çıkanlara bakıyorlardı.

Luffy:Ne bakıyonuz olm?

Chopper:Evet bu insanlar niye bize bakıyorlar..?

Zoro:Sırf bir okul için bu kadar adam fazla değil mi yada bu kadar hazırlık.

Herkes böyle şeyleri sorgularken aralarından biri yürümeyi durmuş öylece yerinde duruyordu. Arkadaşları dönüp bakınca sanji'nin duran kişi olduğunu fark ederler.
Sanji paniklemişti ama bozuntuya vermeden sıyırmaya çalıştı.

Sanji:Ah...ehh hale bak ben ev anahtarlarımı unuttum benim gidip onları almam lazım siz bensiz gidin hadi bay bay..!

Sanji arkasına bakmadan kaçmaya başlamıştı. Hemen diğer taraftan bahçenin duvarından atlayıp ters yollardan gidip kaçacaktı ki nereye gittiği bilinmesin evi bulunmasın diye. Ama tam koridordayken,

-Zil-

zil çaldı ve tüm sınıflar dışarı akın edince sanjinin kaçma işi daha zorlaştı. Önüne geleni itip kakıp kaçmaya çalışırken birine çarptı.

Sanji:DİKKAT ETSENE LAN!

Tashigi:Asıl sen..! Sanji-kun? İyi misin?!

Önündeydi. Ama o sinirlenmeye başlamıştı.

Sanji:Bİ ÇEKİL ŞURDAN YA YETER. BIKTIM SENDEN Bİ SUS!

Dedikten sonra tashigiyi kenara sertçe itip düşürür. Kızgın bir şekilde koşmaya devam ederken tashiginin tek yapabildiği şaşkın bir şekilde baka kalmak olmuştu.

Tashigi:Sanji-kun..?

Uzaklaşan sesi umursamadan koşmaya devam etti. Ağzından çıkana dikkat etmesi için zaman yoktu. Olan olmuştu ama umrunda da değildi. Kalbi konuşmuştu ve biraz rahatlamıştı.

Gitmeliydi yakalanamazdı. Olamazdı her şeyi en başına olamazdı. Bunu ona yapamazlardı. Onun için gelmişlerdi...

———————————————————————
Ufak minnoş bir sori doğru günde atmadım uzun değil ki bu da hoş değil. Konudan sapıyoz gibi ama sıyrılıcaz. İki fikirden biri işte hangisi işine gelirse salla kazan yeni yılınız iyi olsun mutlu olsun sizde bunu okuyun mutlu olunT_T
Benim canım sınavlar bitmedi bitince devamı gelecek inşallah sonra yine atamıyomuşum aha sıçtık.

(688 kelime bu hiç hoş değil çok sinirlerim bozuldu😑 sen o kadar bekle sonra kısa bölüm gelsin benim hainlik şaka heralde)
{bir dahakine adam gibi yazıcam ama!}