Mijn wekker gaat af, het geluid irriteert mij dus ik besluit om op te staan en de wekker uit te zetten. Al snel voel ik dat ik me niet goed voel vandaag, ik ben misselijk en ik heb echt vreselijke hoofdpijn. Ik ga uit mijn kamer en ik loop naar beneden waar mijn zusje, mama en papa al aan de ontbijttafel op mij wachten. Ik zet me neer naast mijn zusje, Noor, mijn ouders hebben zelfs niet eens door dat ik beneden ben omdat ze weer druk bezig zijn met ruzie maken, dus ik schraap mijn keel. Ze kijken allebei op en stoppen me ruzie maken. Na een halve minuut zie ik dat ze beide nog steeds naar mij staren alsof ik eruit zie als een lijk, "Emma, gaat alles wel goed met je?" vraagt mijn moeder geschrokken, "Niet echt, ik voel me vandaag niet zo goed, ik voel me misselijk en ik heb vreselijke hoofdpijn." antwoord ik rustig. '"Och meid, ga jij maar terug naar je bed gaan rusten, je moet vandaag niet naar school. Je ziet er uit als een lijk bent." zei ze nog tegen mij, "Bedankt voor de bevestiging." mompelde ik terwijl ik met mijn ogen draaide.
Het was nog net geen 16u en de deurbel ging, 'Wie kan dat nu zijn?' dacht ik bij mezelf. Ik voelde mij al een stuk beter dan deze ochtend dus ik besloot de deur open te doen, ik deed de deur open en Caro stond daar. "Caroooo, hey! Wat doe jij hier?" vroeg ik met een opgezette glimlach. Ik had niet echt zin in bezoek nu, maar op de een of andere manier voelde mijn glimlach net iets minder opgezet als anders... raar. Caro kwam binnen en we liepen naar mijn kamer, daar hebben we nog even bij gepraat en dan vertrok Caro alweer naar huis, 'Jammer' dacht ik bij mezelf.
