We wandelen verder in Vince zijn kamer, "Ah, Emma, Caro?" zegt Vince vragend. Vince, we moeten je iets uitleggen." hoorde ik Caro bang zeggen. "Oké, het is toch niet te erg mag ik hopen?" zegt Vince al lachend. Hij ziet dat Caro en ik serieus zijn en stopt met lachen, "Het is dus wel serieus..." zei hij al minder blij. Caro en ik leggen samen uit aan Vince over onze geheime relatie en we vertellen over Titin die ons verplichtte om het te komen uitleggen. We sloten onze uitleg af met 'sorry' en we vertelde hem dat we hem echt niet wouden kwetsen maar dat we niet wisten hoe we dit moesten vertellen.
Vince bleef een lange tijd stil en er rolde tranen over zijn wangen. Na een tijd zei hij wel iets, "Ik denk dat het beter is als jullie vertrekken." zei hij al snikkend. Caro en ik keken hem nog bezorgd aan en vertrokken dan terug naar de auto waar Titin nog altijd zat te wachten op ons. We deden de voordeur weer dicht en stapten in in de auto. Ik zag dat Caro zich heel erg schuldig voelde, ik nam haar hand vast om haar te troosten, maar ze trok haar hand weg. Ik snap haar wel dat ze hier nu geen zin in heeft.
We kwamen terug thuis aan en stapten uit de auto. Samen met Titin liepen we naar binnen. Nonkel Karel zat in de woonkamer te wachten tot we terug waren, want hij wist nog altijd niet waar we naartoe waren gegaan en waarom zijn date met Titin was afgelast. We gingen allemaal in de zetel zitten en vertelde ook alles aan nonkel Karel. Hij was de enige die tot nu toe positief op ons reageerde. Titin was ook niet meer boos op ons, omdat we het eindelijk hadden toegegeven aan Vince.
