Caro ligt nog altijd te slapen, maar ik moet eigenlijk weg. Ik probeer zo zacht mogelijk op te staan zodat ik haar niet wakker maak. Na even struggelen lukt het me toch om uit het bed te geraken zonder dat ze wakker wordt. Ik neem m'n spullen en ga zachtjes naar de deur van de kamer. Eens ik uit haar kamer ben geraakt ga ik de trap af en dan ga ik naar buiten via de voordeur. Ik heb nog geen tijd gehad om me om te kleden dus ik sta hier op straat in m'n pyjama, gelukkig dat mijn huis niet zo ver is dus ik wandel naar huis. Onderweg naar huis zie ik veel mensen naar me staren, maar dat trek ik me niet aan.
Als ik thuis ben, ga ik meteen naar boven naar de badkamer en ik maak me zo snel als ik kan klaar, zodat ik, hopelijk, niet te laat kom. Ik ben klaar in de badkamer en ik loop gelijk de deur weer uit. Ik neem mijn fiets en vertrek naar het park, waar ik heb afgesproken met de rest van de vriendengroep, behalve Caro.
Iedereen stond daar al, ik kijk op mijn telefoon naar het uur en ik zie dat ik weer een kwartier te laat ben. "Oops, sorry..." zeg ik wanneer ik aankom bij de rest. Ze kijken me allemaal aan en schieten daarna in de lach, "Jij kan ook nooit op tijd komen he Emma." zei Maria. "Whatever." zei ik en ik rolde speels met mijn ogen.
"Waarom moesten we eigenlijk allemaal naar hier komen?" vroeg Camille. "Ben blij dat je het vraag, jullie weten dat Caro jarig is binnen ongeveer 2 weken en ik wil graag een verassingsfeestje voor haar organiseren en ik vroeg me af of jullie me daarbij wouden helpen." Iedereen stemde in en al snel begonnen we met het voorbereidende werk. Toen iedereen naar huis vertrok zei Yemi nog "Caro heeft echt geluk met een beste vriendin zoals jij!" Ik keek meteen naar Scott en Vince en we schoten alle drie in de lach. Yemi vroeg er gelukkig niet verder naar en iedereen vertrok naar huis.
