VARİSLERİN SAVAŞI

³⚜İHANET⚜³

İnanmıyorum! Karşımda gördüğüm kişi Niliyaydı.
Bilmiyenler için Niliya benim en yakın arkadışım. Niliya bana çok benziyor. Bu yüzdende herkes bizi ikiz sanıyor. Yani derler ya, dünyada sana benzeyen bir sürü insan var diye işte bana benzeyen insanlardan biriside Niliya.
Şimdi devam edelim.

Niliyayı görer görmez onun yanına koşdum. Ben Niliyaya başıma gelenleri anlatdım. Niliya ise bana anlatdı.
Söyledigine göre:

-Niliya ailesi ile evde otururken gelib annesini ve babasını öldürmüşler. Sonra ise aynı bana yaptıkları gibi kanlı karda sürütleyerek aparınca Niliya didinmiş ve bu ormana kaçmış.

En azından sevdiğim bir kişi hayyatda kalmış.
Şimdi Niliya beni iyi dinle. Bize tüm sevdiklerimize bunu yapanlardan intikam alıcaz plan çok basit.Anlatıyorum iyi dinle.

Şimdi gördüğün üzre askerler hala da, savaşarak halkımızı öldürüyor. Bu yüzden şimdilik burada kalmalıyız. Şimdilik derken savaş bitene kadar. Zaten burada bir sürü meyveler var onları tüketiriz. Savaş bitdikden sonra ise planı devam etdireriz.

Niliya ise ağır fırtına gelirken dedi:
-Peki,amma su ihtiyacımız nolucak?
- Niliya etrafına bak karlarla dolu. Karları ağızımıza koyub eriticez. Komik olduğunu düşünme başka şansımız yok.

-ah doğru ya. Birde Larie şey
-Ne oldu?
-Ben çok üşüyorum
-Bende şimdi annemiz yanımızda olsaydı bize sarılarak ısıtırdı, amma yok.

Bu sözden sonra Niliya ve benim gözlerimiz doldu hüngür-hüngür ağlamağa başladık.

Dur Niliya ağlamamalıyız. İntikam almalıyız. Güclü durmalıyız. Ağlama!

-Biz daha çok küçüyüz Larie. Nasıl intikam alıcaz?

-Bilmiyorum ama ilk önce bu soytarıkarın gitmesini beklemeliyiz.

Şöyle böyle meyve yiyerek 2 hafta geçti. Bu iki haftada çok bir şey olmadı. Bu yüzden burayı anlatmağa gerek yok.5 gün sonra savaş durdu. 2 gün sonra cesetler toplandı ve buraya gelen-giden olmadı, amma Niliya ile ben önlem almak için bir hafta daha bekledik ve artık çıkma vakti geldi.

Meyve yemekten kusucaktım yürüyecek halim kalmadı. Çok zor. Artık ormandan çıkmıştık. Niliya dedi:

Gel bizim eve gidelim orası daha yakın.

Tamam.

Yarım saata anca Niliya'nın evine vardık. Hemen kendimizi yatağa atdık.
- ahh burası annemin yatağı derken Niliyanın gözleri doldu.

-tamam Niliya ağlama intikam almalıyız. Ailemizin, dostlarımızın, sevdiklerimizin intikamını almalıyız.

Bir kaç gün burada kalalım sonla Oplin krallığının köyüne gideriz orada sanki kayp olmuş iki kardeş gibi davranırız.

Bilmiyenler için Oplin krallığının köyüne kimse saldırmıyor,ancak Slon krallığının köyüne saldırıyorlar. Bunun sebebi eskide yaşanan bazı efsanelerden dolayı. Slon köyünün cinli olduğuna inanılıyor. Bu yüzden burayı hep lanetli köy adlandlrmışlardı. Ama adı üstünde efsane bir efsane bizi Oplin köyünden farklı yapmıştı.

Plana devam edelim:
Evet, sonra bizi yetimaneye bırakıcaklar ve orada prenses gibi yaşıyıcaz belkide birisi bize annelik etmek istiyicek.

Ben kendi annemden başka anne istemem.

Bende istemem kızım anlasana rol rol.

İyi ailem için bunu yapıcam.

Bir anda içeriye birisi girdi.

Ahaa burada veletler varmış. Siz bu köydenmisiniz yoksa Oplin krallığının köyünden mi geldiniz.

Bu anda Niliya kendisini yere atdı ve ağlamaya başladı.

- Yardım edin! Yardım edin! Ben Oplin krallığının köyündenim o ise Slon krallığının köyünden. Beni,beni... ölürmeye çalıştı lütfen yardım edin.

-Ahhh sizi Oplin köy çocukları. Kaşınıyorsunuz. Burada ne işin var. Sen burada kal tamammı. Seni sonra kendi köyüne göndericem. Şimdi sıra sana geldi küçük velet.

Ben ise ne yapacağımı bilmiyordum. Bu yaşadıklarımda neydi böyle. Niliya bana ihanet edemez.

Niliya ise rol yapmayı bırakarak bana bakıp hafifçe gülümsedi ve kaçtı.