VARİSLERİN SAVAŞI

⁶⚜AURA KRALLIĞI⚜⁶

Niliya öldü. Artık ben bir prensesdim. Prenses Larie, amma yetimhane prensesi.

Prenses elbiselerimle yetimhaneye doğru gidiyordum. Bu kısımlarda pek bir şey yaşamadım. Gitdim gitdim gitdim ve vardım.

Önümde adeta bir saray duruyordu. Bu nasıl yetimhane. Çok mutluyum hayatım bundan sonra çok güzel devam edicek tabi birilerini öldürdüyüm ve Slon krallığının köyünden olduğum ortaya çıkmazsa.
Heycanla yetimhaneye irerledim ve bu anda önüme bir asker çıktı. Sesizce dedi:

-Siz kimsiniz leydim

-Ben yetimhaneye kabul olmuştum. dedim çekinerek

-Yetimhane mi, leydim burası yetimhane deyil.

-Nasıl yani.

-Yetimhane sarayın arkasında.

Ahhh. Bu sarayın yetimhane olması zaten bir mucize ola bilir.

-Ve leydim bir şey daha sorucam, neden yalnızsınız

-Şey aslında bana bir kaç günlük sahib çıkan kadın gelicekti amma işi çıktı o yüzden gelemedi.

-Sorun diyil. İsterseniz yetimhaneye kadar size eşlik ede bilirim.

-Tabi isterim.

Yetimhaneye varmak çok uzun sürmedi açıkçası sarayın hemen arkası yetimhaneydi. Aslında burasıda saray kadar iyi olmasada iyiydi. Sonuçta ben soğuk kırık pencereli günlere alışıkdım.

Askerle içeri girib professorun odasına gitdik. Asker odaya girdi ve dedi:

-Umarım rahatsız etmiyorum Professor Olya

-Hayır hayır, lütfen içeri girin.

-Yetimhaneye kayd edilen bir prenses var.

-Aaa, evet bizde onu bekliyorduk. Geç içeri prenses... ee şey isminiz neydi acaba?

-İsmim Larie

-Prenses Larie hoş geldin. Bak bu senin yardımcın Sofia. Sofia prensesimize odasını göster ve eşyalarını yerleşdir. Sizse prensesim gidin uyuyun. Tüm işlerinizi Sofia hall edicek aynı zamanda Sofia sadece senin diyil oda arkadaşınında yardımcısı. Oda arkadaşınla umarım iyi anlaşırsın. İyi geceler.

-İyi geceler ama bir şey sormak istiyorum.

-Buyur.

-Burası yetimhaneye hiç benzemiyor. Sanki bizler bir prensesmişiz gibi davranılıyor. Sebebini merak etdim açıkcası.

-Şimdi şöyleki biliyordunki Slon köyüne hiç bir miktarda bağış yapılmıyor. Lanetli bir köye bağış yapmaktansa buradaki yetimlere para bağışlanıyor. Anladınmı tatlım.

Gerçekten bizim lanetli olduğumuzu falanmı düşünüyorkarfı. Pekiya Slon köyündeki duçsuz çocuklar, bizlet hak etmişmiydik tüm bunları.Lanetli olanlar biz diyiliz lanetli olanlar tüm bu saçmalıklara inanıp susan insanlar.Bizim ölümümüzün üzerine yetimler bile mükkemel hayat yaşıyordu.

-Anladınmı Larie?

Professor Olyanın sesini duyduğumda kafamdaki tüm düşünceleri atıp cevap verdim.
-Anladım efendim.

-Peki o zaman şimdi odana gide bilirsin

-İyi geceler efendim dedim son defa

-İyi geceler Larie

Yardımcımın gitdiği yöne doğru gidiyordum. Ve bir kaç dakika sonra odama vardım. Kapıyı açtığımda oda arkadaşım beni karşıladı. Sofia ise dedi:

-Prensesler siz Silia'nın yatağında oturun ben ise Larianın eşyalarını yerleştiricem.

Oda arkadaşım Siliaydı. İyi birine benziyordu. Saçlarının yarısı beyaz, yarısı siyahdı

-Selam ben Silia, senin ismin ne?

Bunu söylerken çok cansız bir şekilde söyledi.

-Ben Larie

-Larie Larie ne güzel ismin var.

-Teşekkür ederim.

- Neyse istersen sana biraz burayı anlatayım. Yani bir yurd ne kadar iyi ola bilirki.

-Anlatırsan çok sevinirim.

-Şimdi şöyle bizden yukarıda erkekler var. Ee başka her odaya özel bir yardımcı oluyor. Buradaki bazı kızlar yukarıdaki erkeklerle hep konuşuyor. Yani kızların çoğu baya bir gıcık tipler. Oplin yetimhanesi bu kadar.
Aa birde duydunmu krallıklar ayrılmış.

- Ne?

- Yani Aura krallığı dağılmış. Slon Ve Oplin krallıkları savaşa çıkıcakmış öyle diyorlar. Off bu çok kötü oldu.

-İyide bu seni niye bu kadar üzdü ki?

-Nasıl niye üzdü bu herkesi üzdü. Herkes karşı krallığın varisleri ile iyi anlaşıyordu şimdi bir birlerinimi öldürecekler.
Söylentiye göre savaş çıkarsa saray varisleri isyan çıkarıcakmış.

-Baya ilginç

- Senin karşı krallıkla arkadaşın yokmu?

-Hayır

-Olabilir

Tam bu an Sofia dedi:
Prensesim yeriniz hazır gelin uyuyun bu saatte uyumamak olmaz.

Tamam geldim.
-Neyse Silia seninle tanıştığıma memnun oldum.

-Bende seninle.

Yatağıma irerledim ve sıkıcı bir güne daha güle-güle diyip uyudum.