Ve ben şimdi bir şeyler için mücadele etmeye devam ediyorsam bu, bana yol gösteren senin sayende.
-SemeJim
-UkeKook
-Lise kurgusu
-Yarı texting+Düz yazı
20|11|23 Semejimin etiketinde birinci.
18|04|24 Semejimin etiketinde birinci.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yeni konuşmaya başlamış bebekleri bile anlayabilir insanlar, ben anlaşılmak uğruna bu kadar savaşmamalıydım.
━━━━━━━༺༻━━━━━━━
﴾Jimin'den﴿
Derin bir nefes alıp hastaneye giriş yaptığımda saat 13.40'dı.
Olması gerekenden erken gelmiştim ve aslında burada olmak bile istemiyordum. İçimde nedenini bilmediğim büyük bir sıkıntı vardı ve birisi kalbimi elleri arasına almış da acımasızca eziyormuş gibiydi.
Girişten kayıt açtırıp bekleme salonuna geçerken ellerim titriyor, gözlerimin önü bir kararıp bir düzeliyordu ancak belli etmedim. Hiçbir şey yokmuş gibi dümdüz yürüyüp orada ki koltuklardan birisine oturduğumda saat 13.47'ydi.
Olduğum yerde gergince bacağımı sallamaya başladığımda telefonuma herhangi bir bildirim gelmiş mi diye bakmıştım ama hayır, hiçbir bildirim yoktu.
Okul için izin almıştım, Jungkook'un ise buraya geleceğimden haberi yoktu henüz.
Tepkisinin ne olacağını bilmiyordum ama bir şekilde sevineceğinden de emindim. İki hafta geçmişti. Bu süreçte elbette aramızı düzeltmiştik ama ben biliyordum, o soğukluk, o mesafe oradaydı. Gitmek bilmiyor, sürekli kendisini belli ediyordu.
Geçmiş ve şimdiyi karşılaştırmak yalnızca bana daha çok acı veriyordu, başka bir şey değil. Mesela önceden Jungkook ile mutlaka her gece konuşur, gün içinde birlikte olsak dahi öylece birbirimizin nefes seslerini dinleyerek uyuya kalırdık. Ya da birimiz diğerine şarkı söylerdi. Güzel anlardı.
Şimdiyse, Jungkook ile konuşmak beni sadece o güne götürdüğünden, sadece gün içinde ki konuşmalarımız ve minik dokunuşlarımızla idare ediyorduk.
İkimizin de hoşuna gitmeyen bir durumdu bu. Şayet Jungkook'un galaksiyi yanında sönük bırakan gözleri çok şey anlatıyordu bana ama kendimi düzeltmeden Jungkook'u toparlayamazdım.
İşte bu yüzden, Doktor Do-yun'un vereceği ilaçlar her ne kadar hoşuma gitmeyecek olsa da, Jungkook için, sadece onun için buradaydım.
Üzerlerinde doktor önlüğü bulunan bir grup öğrenci ellerinde defter ve kalemlerle tahminimce bir profesör'ün ardından ilerlerken telefonun ekranını açmış, yeniden saat bakmıştım.
13.56
Birazdan ismim karşıda ki panelde yazacaktı ve ben içeriye girip iki yıllık bir sürenin ardından yeniden Doktor Do-yun'u görecektim.
