Yangın Külü/ Berdel✔️

1♤Fırtınadan önce mutluluk

Telefonumdan gelen zil sesiyle gözlerimi açtım. Alarm kurmuyordum, çünkü her sabah annem arayıp uyandırıyordu.

Uyku sersemi halimle gözlerimi açtım.

"Günaydın Kader'im"

"Günaydın anne, nasılsın?"

"İyi işte kızım nasıl olayım, bende kahvaltı sofrası kuruyorum"

"Özledim senin yemeklerini"

"Beni özlemedin mi?"

"Özledim tabii anne o nasıl söz"

"Özledim diyorsun ama hiç gelmiyorsun be kızım"

"Biliyorsun anne işler yoğun ama en kısa zamanda geleceğim"

"Kısa zamandan kastın ne kızım?"

"Anne biliyorsun hastanede işler yoğun gerçekten ama bak söz veriyorum bir ay sonra oradayım"

"Söz verdin bak haa ona göre"

"Tamam annecim, öpüyorum. Sonra konuşuruz işe geç kalıyorum"

"Tamam kızım kendine iyi bak"

Telefonu kapattıktan sonra kalkıp günlük rutin işlerimi hallettim.

Sabahları kahvaltı yapmayı pek sevmezdim. Daha doğrusu annemin yemekleri olmadan kahvaltı yapmayı sevmem.

Beyaz takım elbise giyip saçımı at kuyruğu yığdım. Hafif makyaj yaptıktan sonra evden çıktım.

Doktordum. Ve işimi çok seviyordum. Bu yüzden aileme fazla vakit ayıramıyordum. Annem hep bu yüzden şikayetleniyordu. Tek annem değil, herkes. Büyük bir aşiret. Ailem büyüktü, tabii yarısından çoğunu ben tanımıyordum, o ayrı bi konu.

18 yaşımdan kopmuştum oralardan. 10 seneye yakındır İstanbulda yaşıyordum. Tıp kazandığım andaki mutluluğumu hâla dün gibi hatırlıyorum.

Bu mutluluk 10 senedir devam ediyordu...

Hayatımdan memnundum. Bir evim, bir işim ve çok güzel bir arkadaş ortamım vardı. Burada kendi düzenimi kurmuştum. O yüzden ailemin yanına geç geç gidiyordum. Tabii bundan en çok şikayetlenen annemdi.

Gün içinde hastanede işler o kadar yoğundu ki, öğlen yemeğine bile vakit bulamamıştım.

Akşam olmak üzereydi. Karşımdaki dosyalara dalmıştım.

Kapım birden açılınca dikkatimi dosyalardan çektim.

Açelya ve Umut odama pat diye dalmıştı.

"Çalışkan doktorumuz ne yapıyor?"

"Sizden farklı olarak çalışıyor"

"Kalbimi kırıyorsun Kader" dedi Umut

"Kalbin var mıydı ya senin?" dedim alayla.

"Benim kalbim var ve bu yüzden biz eğlenirken senin çalışmana gönlüm el vermiyor, o yüzden kalk birlikte gidiyoruz"

"Nereye?"

"Kafa dağıtmaya"

"Gerek yok, kafam zaten dağınık"

"Hadi gidelim Kader kalk" dedi Açelya. Çocuk gibiydiler.

"Bir ay içinde tüm işlerimi bitirmem lazım, biliyorsunuz"

"Kız daha bir ay var, bitirirsin"

"Hadi ama sadece bir gün o da bu gün" diyip sırıttı Umut.

Pes etmişcesine kollarımı yukarı kaldırdım.