12⛱️

104 5 5
                                    

26 Juli, woensdag, 10:15

~lang hoofdstuk 

Ik word wakker door het irritante geluid van mijn wekker. 6 uur. Veel te vroeg, zoals altijd. Ik kreun zachtjes en draai me om, nog even vijf minuten... Nee, Maxime, opstaan. Ik heb een lange dag voor de boeg. Fotoshoot, studio, en daarna eindelijk naar Matthy. Dat idee maakt het een beetje draaglijker. Het strand... daar heb ik echt zin in.

Met tegenzin duw ik mezelf uit bed, wankel op mijn benen, en sleep me naar de badkamer. Ik ben echt geen ochtendmens. Het koude water op mijn gezicht maakt me net genoeg wakker om niet in slaap te vallen onder de douche. Terwijl ik mijn tanden poets, staar ik naar mezelf in de spiegel. Donkere kringen onder mijn ogen – misschien toch wat vroeger naar bed gaan vanavond? Mijn agenda is bomvol, en ik voel de vermoeidheid steeds meer in mijn lichaam sluipen.

Nadat ik mezelf heb klaargemaakt, loop ik door mijn appartement naar de keuken. Het is nog stil buiten, de stad lijkt ook nog in slaap. In de keuken maak ik een simpel ontbijt – yoghurt met wat granola en fruit. Snel en makkelijk, precies wat ik nodig heb. Ik ga aan tafel zitten, leg mijn telefoon naast mijn kom en open Instagram. Tijd om even door mijn dm's te scrollen.

De laatste vier dagen zijn de roddels over Matthy en mij nog steeds overal te vinden. Het verbaast me eigenlijk niet, maar het voelt vreemd dat mensen zo intens bezig zijn met wat er tussen ons speelt, terwijl we het zelf nog niet eens goed weten.

Ik open een paar Nederlandse berichten.

@romyxo:
"Max, wat een mooi koppel zouden jullie zijn! Jij en Matthy passen echt goed bij elkaar, ik hoop zo dat het wat wordt!"

Ik glimlach zwakjes. Het zijn van die berichten die me aan het twijfelen maken. Willen ze het echt voor mij, of omdat het hen leuk lijkt? Ik weet het soms niet.

@timmyfan98:
"Hey Maxime, geen haat, maar ik snap echt niet wat je in Matthy ziet. Hij is zo anders dan jij en ik denk dat je veel beter kunt krijgen. Maar ja, dat is je keuze natuurlijk."

Zucht. Ja, ik had verwacht dat mensen zo zouden denken. Matthy is niet zo beroemd als ik, maar dat betekent toch niet dat hij minder is?

Ik scroll verder.

@xx_sanne:
"Ik volg jullie allebei al zo lang en als dit echt iets wordt, word ik de gelukkigste fan ever!!! Maar ik snap ook dat je het moeilijk hebt met de roddels. Stay strong, Max, we houden van je!"

De lieve berichten maken me altijd wat zachter van binnen. Maar dan zie ik weer een andere:

@jennifer_loves:
"Waarom Matthy? Je verdient echt iemand die je leven snapt en die even druk bezig is als jij. Hoe gaat dat werken als jij in Antwerpen woont en hij in Nederland?"

Ik slik. Het zijn van die gedachten die ook door mijn hoofd spoken. Hoe gaat dit werken? Hij woont in Nederland, ik in Antwerpen, en mijn leven is hectisch. Té hectisch soms. Het voelt alsof ik de hele tijd ergens achteraan ren zonder echt rust te vinden.

@noha_fan:
"Maxime, je bent zo sterk. Laat al die roddels je niet raken! Jij weet zelf wel wat het beste is voor jou en Matthy. Echt, we geloven in jullie."

Het is lief. Echt, dat soort berichten helpen, maar tegelijkertijd denk ik: Wat als dit nooit werkt? Wat als de afstand, de druk, en mijn bekendheid alles verpesten voordat het echt begint?

Ik leg mijn telefoon even weg en neem een hap van mijn ontbijt, maar ik heb niet echt trek meer. Mijn hoofd zit vol. Ik wil het echt proberen met Matthy, hij is zo lief en we hebben het leuk samen, maar er zijn zoveel twijfels. Niet over hem, maar over alles eromheen. Mijn drukke leven, de roddels, het constante gevoel dat ik nooit genoeg tijd heb om adem te halen.

werkt dit wel? Ft bankzitters// MatthyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu