BİLİNMEYEN NUMARA | YARI TEXTİNG

1.3

Bu aralar bu şarkıya taktım👆🏻 Buraya da eklemek istedim

Keyifli okumalarr🎉

🌪🌪🌪

Ses arkamdan gelmiş kim olduğunu görememiştim.

-"Sıkıysa gelip benim videomu da çeksenize orospu çocukları."

Beni tutan kişi kaçmamam için belimde ki kolunu iyice sıkılaştırmıştı. Bedenimi kendi ile beraber bir kaç adım geriye götürüp muhtemelen olacak olan kavgadan uzaklaştırdı.

Arkada kalmış olacakları izliyorduk.

Etraftan geçen kimse yoktu.

Elinde telefon olup beni çekecek olan çocuk bir kaç adım öne çıkmış ve konuşmaya başlamıştı.

-"Bana bak lan. Siktirme belanı. Defol git."

Kumral olan, benim kurtarıcım olarak adlandırdığım çocuk ise sırıtarak konuşmuştu.

-"Gelde sik. Bekliyorum."

Bu konuşmanın sonu nereye gidiyordu böyle?

Bağırmaya çalışmıştım ama ağzımda duran elden dolayı hiçbir şey anlaşılmamıştı.

Hepsinin bakışları beni bulmuştu.

İçlerinden biri;

-"Bence o sikilmek istiyor ama yinede siz bilirsiniz."

Cümlesini bitirmişti ki kumral olan çocuğun üzerine atlamış yüzünü yumruklamaya başlamıştı.

Diğerleri de yanlarına gitmiş kavga etmeye başlamışlardı.

Kaçmam lazımdı.

Botumun topuğuyla beni tutan kişinin ayağına sert bir şekilde bastım.

Bir küfür savurarak beni bırakmasıyla hemen kolları arasından çıktım.

Bir kaç adım atmıştım ki kıyafetimden yakalamış ardından yere iterek düşmemi sağlamıştı.

Çenem kuvvetli bir şekilde yere çarpmıştı. Ağzıma metalik bir tadın gelmesiyle dilimi ısırdığımı anladım.

Sert düştüğüm için kendimde kalkacak gücü bulamıyordum.

Dizlerimde ki yaralar daha geçmemişken yenileri eklenmişti.

Çenem çok sızlıyor konuşamıyordum bile.

Ama duyduğum seslerden hâlâ kavga ettiklerini anlayabiliyordum.

Aradan bir kaç dakika geçmişti ki sesler kesilmişti.

Çok geçmeden birinin başımda dikilmesiyle yutkundum.

-"Kalkabilir misin? Yardım edeyim."

Kumral çocuğun olduğunu anlamam sevinmeme neden olmuştu.

Nazik bir şekilde belimden tutarak kalkmama yardımcı oldu. Ardından nerden bulduğunu anlamadığım suluğumun kapağını açarak uzattı.

Elinden alıp bir kaç yudum içtim.

Geri ona uzattığımdaysa kapağını kapatarak kenara koydu.

Kafamı çevirip etrafıma bakındığımdaysa kimsenin olmamasıyla konuştum.

-"Gittiler mi?"

Başını sallamış beni onaylamıştı.

Derin bir nefes aldım. Ayağa kalkıp suyumu çantama koydum. Ona baktığımdaysa hâlâ kaldırımda oturuyordu.

-"Teşekkür ederim. Beni kurtardığın için..." Ardından arkamı döndüm. Yavaş adımlarla yürümeye başladım.

Gözümden akan bir damla yaşa engel olamadım. Elimi silmek için kaldırdığım sırada duyduğum şey ile durdum.

-"Silme. Bırak aksın. Tutma kendini."

Başımı arkaya çevirdim. Kaldırımdan kalkmış karşımda dikiliyordu.

Söylediği şeyler üzerine diyecek bir şey bulamadım. Kendimi tutmadım. Ve gözümden akan yaşlara izin verdim. Her seferinde yenisi ekleniyordu.

Bu sırada beni yönlendirmiş kaldırım taşına oturmuştuk.

Ne kadar zaman öyle durduk bilmiyorum ama ağlamam kesildiğinde burnumu sildim. Suyumdan bir yudum aldım.

-"Daha iyi misin?" Başımı salladım.

-"Evet."

-"Onları tanıyor muydun?" Kaşlarımı çattım.

-"Hayır. İlk defa gördüm."

Düşünceli bir şekilde başını salladı.

Bu gün okula gidesim hiç yoktu. Sahil yakınlarda olduğu için planımı yaptım. Biraz deniz havası alsam iyi olurdu.

-"Ben gideyim artık." Söylediklerimi dikkatlice dinledi. Ardından tebessüm etti.

-"Tamam. Ben seni bırakayım. İstersen yani." Olumsuzca başımı salladım.

-"Teşekkürler. Ben giderim."

-"Emin misin? Çenen de kötü görünüyor. Eczaneye uğrasaydık bir."

Aslında tek olmak istemiyordum. Ama onun hakkında da hiçbir şey bilmiyordum.

Anonim hakkında çok mu şey biliyordun sanki Vera?

İç sesimin söylediklerine hak verdim. Anonim hakkında da hiçbir şey bilmiyordum. O benim her şeyime kadar bilirken ben en basitinden adını bile bilmiyordum..

~BÖLÜM SONU~

Eveeet bölüm nasıldı

Oy vermeyi unutmayın bir sonraki bölümde görüşmek üzere🌊