Nazlı'nın anlatımıyla Sabah alarmın sesiyle gözlerimi zar-zor açtım. Telefondan saate baktığımda 06:40-dı. Yatağımdan kalktım banyoya gidip elimi-yüzümü yıkadım aynaya baktığımda gülümsedim. Bugün Mardin'de ilk iş günümdü Karadeniz'de Devlet Hastanesi'nde çalışıyordum ama buraya atandım. Benim açımdan bir sorun yok doktordum ve her yerde mesleğimi yapa bilirdim ama annem ve babam rahatsızdı yok orası savaş bölgesi yok orası Suriye sınırlarına yakın bir sürü laf. Ama haklılardı Mardin Kızıltepe devlet Hastanesi'ne atanmıştım ve burası Suriye sınırlarına yakındı. Kendime bir sandviç ve kahve hazırladım sandvicimi yiyerek dolabıma bakmaya ve kombin seçmeye başladım. En sonunda sandvicim bitdiğin'de kombinimide yapmıştım. İlk iş günüm olduğu için resmi bir kombin yapmıştım giyindim saçlarımı'da sıkı bir at kuyruğu yaptığımda hazırdım artık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kombini) Evden çıktım ve merdivenleri inmeye başladım. Küçük 5 katlı bir binanın 2 ci katında kalıyordum. Binadan çıkıp yola girdiğimde gördüğüm ilk taksiyi durdurdum ve bindim hastanenin adresini verdiğimde 10 dakika içinde gelmiştik hastaneye. Aslında söylediklerine göre yürüyerek gelirsem 20 dakikalık yolmuş evimle hastanenin arasında ki mesafe ama ben yolu tam öğrenene kadar taksiyle gidip gelmeyi tercih ediyorum zira tanımadığım bir yerde kaybolmak istemem. Taksiciye ücreti ödeyip arabadan indim ve hastanenin önünde durdum başımı kaldırıp hastanenin kapısında büyük harflerle Kızıltepe Devlet Hastanesi yazısına bakıp gülümsedim "Merhaba yeni iş yerim umarım bana şans getirirsin" dedim ve hastaneye adımımı atdım uzun kolidorunda havalı yürüdüm demeyi çok isterdim ama daha değil hastanenin hemen girişinde duran bilgisayar başında oturmuş kadına yöneldim buranın yazı işlerine bakan kadın olmalıydı anlaşılan. Yanına geldiğim'de gülümsedim "Merhaba" dediğimde kadının bakışları bilgisayardan kalkıp bana yöneldi "Merhaba buyrun size nasıl yardımcı ola bilirim" dedi sevecen bir tavırla "Ben Nazlı Korkmaz Karadeniz Devlet Hastanesinden buraya atanan doktor bilginiz vardır muhakak" kadın ayağa kalktı şaşırmış ve heyecanlı şekilde "Aaa Nazlı hanım kusura bakmayın hoşgeldiniz hastanemize efendim evet bilgim var sizi hastanemizin baş hekimi hemde müdürü olan Emre hocama yönlendireyim ben hemen buyurun gidelim" yanıma geldi ve o önde giderken ben arkada onu takib ediyordum sadece. 2 ci kata çıktığımızda bir odanın önünde durduk Baş hekim Emre Aydın yazıyordu kapının üstünde kadın kapıyı çaldı içeriden gel diye onaylanmış ses geldiğinde kapıyı açtı ve birlikte içeriye girdik "İyi günler hocam beklediğiniz doktor hanım Nazlı Korkmaz geldi efendim" dedi beni göstererek bende sadece zoraki bir gülümseme yerleştirdim yüzüme tedirgin olmuştum nedense ilk günün heyecanı denilir aslında buna ama neyse. "Tamam sen çıka bilirsin Melis teşekkürler" dediğinde adının Melis olduğunu şimdi öğrendiğim beni getiren kız çıktı odadan. Adam ayağa kalktı ve gülümseyip elini uzatdı "Merhaba Nazlı hanım ben bu hastanenin hem müdürü hemde baş hekimi Emre Aydın memnun oldum sizinle tanıştığıma hastanemize hoşgeldiniz" dedi içten gülümsemesiyle bende uzattığı elini tutdum "Memnun oldum bende Nazlı Korkmaz" dedim histerik bir gülümsemeyle "Buyur otur Nazlı hastanemizi anlatayım sana" dedi ve tekrar yerine oturdu bende masasının önünde duran 2-li tekli koltuktan birine oturdum "Seni buraya istememizin sebebi hastanemizde doktor eksikliğinden dolayı Nazlıcım biliyorsun burası savaş bölgesi ve en çok doktora ihtiyaç olan yer bu yüzden doktor aramaları yaparken seni buldum Karadeniz'de şanın baya yayılmış Nazlıcım valla" dedi sondaki kelimesinden sonra kısa bir gülmeyle sonra gülmesini durdurup "Böyle davranmamdan ve samimi konuşmamdan rahatsız olmuyorsun dimi? Yani sende ilk iş günü heyecanı gördümde o yüzden heyecanını biraz alır diye" kendini açıkladı. Gülümsedim "Hayır efendim aksine bende normal hayatımda öyle birisiyimdir fakat dediğiniz gibi ilk iş günü heyecanı" "Bak Nazlıcım ben seni hastaneye çağırmadan önce iyice araştırdım herşeyini ve kendime yakın hiss edebileceğim birisi olduğunu düşündüğüm içinde aslında çağırdım seni buraya. Çünki burası aslında bir aile hastanesi yani burda benim babam ve annem çalıştı daha önce şimdide karımla beraber ben çalışıyorum sende güzel yetiştirilmiş bir aile kızısın belli kanım kaynadı sana" Ayy ben bu adamla kanka olurdum ya hocam olmasaa. Adam hiçte kadınlara yürüyen doktor tiplemesi değildi evet konuşmasından bazı kızlar öyle anlaya bilirlerdi ama adam gayet kibar olmaya çalışıyordu. Biraz daha hastane hakkında sohbet etdikten sonra bana odamı söyledi herşeyi detayıyla anlattı. Ben ayağa kalktım ve "Ben o zaman odama gidiyim izniniz olursa hocam artık bundan sonra ne zaman isterseniz konuşa biliriz yani benim açımdan sorun yok" adamda ayağa kalktı ve gülümsedi "Lütfen Nazlıcım efendimmiş hocammış beymiş falan ben pek sevmem öyle şeyleri senide sevdim kanım kaynadı güzel kızsın bana Emre abi de lütfen bak bunu bütün içtenliğimle söylüyorum gerçekten" gülsedim "Peki Emre abi" "Ha şöyle o zaman seni daha fazla lafa tutmayalım yeni doktorr" deyip güldü bende ona karşılık güldüğümde kapı tıklatıldı. Emre hocam yanii Emre abi gel diye cevap verdiğinde içeriye genç kapalı bir kadın girdi daha doğrusu girmeye yeltendi ama beni görünce ilk adımda durdu "Müsaitmisiniz Emre hocamm" dediğinde Emre abi güldü "Gel hayatım gel merak etme Nazlı bu hastaneye almayı çok istediğin doktor hanım" hayatım dediğine göre karısı diye bahsetdiği kadın olmalıydı" kadın gülümseyerek Emre abinin yanına geldiğinde gözüm karnına gitdi sanırım hamileydi. "Yaa merhaba Nazlıcım hoşgeldin hastanemize ben Alev ama sen bana Alev abla de lütfenn çok isterim" dedi bana elini uzatarak gülümseyip elini sıktım "Hoşbuldum Alev abla memnun oldum tanıştığımıza" dediğimde Emre abi konuştu "Bak Nazlıcım söylemeyi unutdum benden çok Alev istedi senin bu hastaneye gelmeni seni bir gördü dedi bu kız bu hastaneye gelicek hele sebebe bir bakk nedenn" deyip kah-kaha atdığında Alev abla utanmış gibi Emre abiye baktı. Emre abinin kah-kahası benimde gülmeme neden olurken sordum "neden?" "Bizim bir kızımız olucak hayırlısıyla şunun şurasında 1 buçuk ay kaldı Alev bu kız hastaneye gelsin oturucam bütün gün önünde onunla sohbet edicem ona bakıcam ki bebeğim ona benzesin çok güzel dedi bana" deyip tekrar kah-kaha atdığında gülümsedim. Alev abla Emre abiye dirseğiyle vurduğunda Emre abi eliyle ağzına fermuar işaresi yapıp sustu. "Yaa hayırlı olsun Alev abla Allah hayırlısıyla kucağınıza almayı nasip etsin inşallah" dedim oda gülümsedi "Ha bu arada istediğin zaman çat kapı odama gir sesimi çıkarmam Alev ablacım otur akşam mesai bitene kadar izle sesimi çıkarmam valla bakk" deyip güldüm daha doğrusu beraber güldük. Daha sonra onlardan müsade isteyip odadan çıktım ve Emre abinin söylediği benim için hazırlatdığı odayı aramaya başladım. Bu katta olduğunu ve kapının üstünde adımın yazdığını söyledi. Sonunda adımı yazılı olduğu odayı bulduğumda Emre abinin odasıyla pek bir mesafe yoktu aramızda 2 oda vardı sadece. O odalarında biri Alev ablanınken diğeride doktorların toplandığı odaydı. Odama girdiğimde içeriyi gözlemlemeye başladım klasik sade doktor odasıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Odası) Masama yaklaştığımda çekmecesinin anahtarlı olduğunu ve anahtarının üstüne olduğunu gördüm kilidi açtığımda bir not bir kutu çikolata ve 2 tane çerçeve olduğunu gördüm. Sandalyeme oturdum notu elime aldım ve okumaya başladım "Çikolata hoşgeldin demek için çerçevede sevdiklerinin resmini koyarsın belki diye çünki herkes sevdiklerinden ilham alır her sabah işe başladığında Nazlıcım... Emre abin:)" Gülerek çerçeveleri ve çikolatayı dolabımdan çıkardım bu adam beni buraya çağırdığından beri ona abi dememi kafasına koymuş. Açıkçası benimde hoşuma gitdi böyle olması en azından kendimi güvende hiss edicektim çalıştığım yerde. Bir süre odamda boş oturduktan sonra hemen iş çıktı tabiki doktor olmak yeni işe başlamak falan dinlemezz yanii. Bütün gün çalışarak ve Emre abi Alev ablayla sohbet ederek geçti günün sonunda yorulmuştum artık açıkcası ilk günümü böyle haraketli beklemiyordum. Hastaneden çıkmadan Emre abi ve Alev ablayla vedalaştım ve çıktım taksiye binip evi tarif etdiğimde yine sabah ki gibi 10 dakikada gelmiştim eve. Merdivenleri yorgunlukla çıktığımda tek isteğim bir an önce eve girip yatağıma uzanıp uyumaktı çok yorulmuştum çünki.Eve girdiğimde ayakkabılarımı çıkardım ve hemen odama gidip yatağıma atdım kendimi biraz öyle uzandıktan sonra telefonumu elime alıp bugün ki mesajlarıma baktım bugün hiç telefonuma bakmamıştım açıkçası. Ve telefonumu açtığımda sadece gelen o bildirim Yengemm💗 kişisinden 2 mesaj Gülümsedim ve mesajına girdim. ♠♠♠ Selam canlarr naberr? Tanıtımı atar atmaz ilk bölümüde atayım dedim merakta bırakmamak adına umarım beğenirsiniz:) Oy ve yorum yapmayı unutmayın bebeklerr🙈 Efsane bölümler sizi bekliyor izlemede kalınn💗
