မနက်မိုးလင်းလာတော့ မနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကို
ပြန်တွေးမိတယ်။ အစ်မ ဂျန်းနီက မူးနေခဲ့တာဆို
တော့မမှတ်မိလောက်ပါဘူးလ်ို့ လီလီတစ်ထစ်ချ
ယုံကြည်ခဲ့ပေမယ့်။ . .. .. .
အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ လိုင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။
အစ်မဂျန်းနီနဲ့ စကားပြောထားတဲ့ Conversation
ကို တစ်ချက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အသံဖိုင်တစ်
ခုရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
" လီလီ့ကို ချစ်တယ်"
သူမရဲ့ ညင်ညင် သာသာအသံလေးက နားထဲကို
သကာရည်လောင်းထည့်လ်ိုက်သလိုပဲ။
ချိုလိုက်တာ။
အစ်မ က မှတ်မိနေတာလား။
မနေ့က ကျွန်မ အစ်မဂျန်းနီကိုဖွင့်ေ့ပြာခဲ့တာကို
အစ်မ မှတ်မိနေတယ်။
အိပ်မက်လား တစ်ကယ်လားဆ်ုတာေ၀ခွဲလို့
တောင်မရတော့ဘူး။
"အစ်မက လီလီ့ကိုချစ်တယ်တဲ့"❤️
တစ်ကယ် အဲ့ဒီအဖြေက်ုမျှော်လင့်မထားခဲ့ဘူး။
ကျွန်မ လေ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေတောင်အေးစက်
လာခဲ့တယ်။ပျော်လွန်းလို့လေ။ ကျွန်မက အစ်မ
စိတ်များဆိူးသွားမလားတောင်စ်ိတ်ပူနေတာ။
မယုံနိုင်ဖြစ်ရလွန်းလို့ အစ်မ ဂျန်းနီကိုဖုန်းခေါ်
ပြီးမေးကြည့်ချင်မိတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျွန်မ ကြောက်နေခဲ့တယ်။
ရှက်လည်းရှက်နေတယ်။
ရင်တွေလည်း တုန်နေမိပါတယ်။
"ဟယ်လို"
"ဟယ် လိုလီလီ. ."
လီလီ့ဘက်က တော်တော်ကြာကြာအသံတိတ်
နေတော့ အစ်မက . .
"လီလီ ဘာဖြစ်လို့ဘာမှမပြောတာလည်း
ဖုန်းခေါ်ပြီးတော့တစ်ခူခုပြောရမယ်မဟုတ်ဘူးလား"
" အစ်မ . . . ဟို မနေ့က ကိစ္စလေ. ."
"အင်းလီလီ တို့ပို့လိုက်တဲ့အသံဖိုင်နားထောင်
ပြီးပြီလား"
"ရှင် နား. . .နား ထောင်ပြီးပါပြီ"
"ဒါဆို တို့အဖြေကိုသိပြီးပြီပေါ့နော်"
"ဟုတ်"
"ဟုတ်ပဲ ပြောမှာလား တ်ို့က်ုဘာမှပြောစရာမ
ရှိဘူးလား"
YOU ARE READING
The moon
Fanfictionအစ်မ သိလား၊ ကျွန်မ က အစ်မကိုလေ ဆယ်နှစ်မကဘူး၊ နှစ်ပေါင်းတစ်ထောင်ကြာသွားရင်တောင် မှတ်မိနေမှာ. .
