《D♥︎D》
D'den.
Ezber bozan...
Yaktın beni ezber bozan.
Yüzüme maskemi takıp, başıma kapüşonlumun şapkasını geçirdim. Yavaş adımlarla arkalarda olan masalardan birinde oturmuş, telefonuyla ilgilenen ezber bozanıma baktım. Bir yandan da onu nasıl peşimden yukarıda bulunan VİP odalarından birine çıkaracaktım, bilmiyordum.
Masanın arkasından ona doğru ilerledim. İlk önce etrafıma bakındım. Herkes kendi işinde gücündeydi.
Elimi kaldırıp işaret ve orta parmağımla ezber bozanımın omzuna iki kez dokundum. Daha sonrasında masanın etrafında dolanıp geldiğim yönden geri döndüm. Beni fark etmişti. Sandalyesini geriye çekmiş olsa gerekti ki gıcırtı sesi kulağıma kadar ulaşmıştı.
"Sensin değil mi o?" Diye seslendi arkamdan. Ses vermedim ona. Hızlıca merdivenlerden yukarıya çıkmaya başladım. Topuklu ayakkabısının sesi havada yankılanıyordu.
"Dur artık, yoksa arkandan şişe fırlatacağım!" Durmadım. "Bak ciddiyim, kafana gelirse karışmam."
Merdivenlerden uzakta olan VİP odalarından birine girdim. Bu kat boştu ve sadece alt tarafta insanları rahatsız eden her türlü iğrençliği buraya taşıyorlardı.
Ezber bozan da benim arkamdan VİP odaya girip kapıyı kapattı. Elinde harbiden şişe olsa gerekti ki masanın üstüne sertçe koydu. Masayı değilde kafamı kırmak istiyormuşcasına koymuştu.
"Kimsin sen?"
"Bilmem ki." İnstagramda çoğu cevabına verdiğim cevabımı verdim.
"Ne diye sesleneceğim ben sana? X mi?" Omzumun üzerinden ona baktım.
"Sen ne demek istiyorsan onu de."
"Davar demek istiyorum. Olur mu?" Kendime engel olamayıp güldüm.
"Deren..." Diye mırıldandım. "Ezber bozan..."
"Ne var?"
"Benimle ne için buluşmak istediğini unutmasan mı?" Sustu. Sabah aklına gelmiş gibi sessizleşti. Ona dönmedim.
"Özür dilesem affetmezsin. Çünkü kalbini kırdım... Kalp kırıklığı öyle kolay iyileşmez."
"Sarılırsan iyileşir." Diye mırıldandım.
"Dönersen bana, sarılırım."
"Gözlerimden kim olduğumu anlarsın."
"O gece anlamadım ama..."
"Çünkü karanlık bir sokaktaydık ve sen beni umursamıyordun. Korkudan tir tir titrerken sen, seni kurtarmaya gelen kişiyi neden merak edesin ki?" Sustum.
"Bu birazda cesaret işi aslında değil mi?" Dedi anında. Gülümsedim.
"Evet..."
Deren arkamdan kollarını bana doladı. Elleri tam karnımın üstüne baskı uyguluyordu. Derin bir nefes alıp verdim o an.
"Seninle tanıştığım ilk an nasıldı?"
"Benimle hiçbir zaman tanışmadın."
"Nasıl yani?"
"Benimle bu zamana kadar hiç konuşmadın. Yüzüme dahi bakmadın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EZBER BOZAN||texting
Acaktutunsenbana: Geceden kalma insanlara tutunsenbana: İçtikten sonra başı dönmüş başka yerde uyanmışlaraaa tutunsenbana: Günaydınnn ezber bozaannn Deren: Siktir lan oradan. Deren: Gün aymış gibi mi görünüyor yüzüme? ...
